How I wish to be like you.
Can happily fly in the sky.
No, no , dear flower.
When your friends the sun,
wind and rain lose temper,
I am in great danger.
Oh, birdie!
Is it not great to be in the sky?
No, but someday,
as you smile in a vase,
I may cry in a cage.
So,... dream not of the high
but thank and love your soil.
Labels: Poem
"မီး"ဆိုတဲ့ အသံၾကားရင္ ေသြးလန္ ့မိတာ ရတနာပုံေစ်းႀကီးမီးေလာင္ၿပီးကတည္းကပါ.. အခုလည္း မေန႕ က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရုံးနဲ ့ကပ္ရပ္ Kanebo အလွကုန္မွာ မီးေလာင္ပါတယ္.. ၀ါယာေရွ့ာလို႕ ေျပာတယ္.. မီးးး မီးးး ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ရုံးကဖြင့္တဲ့ Cyber ထဲမွာ.. ကိုယ့္ဂ်ဴတီခ်ိန္မဟုတ္ေပမယ့္ လုပ္စရာရွိေနလို႕ Cyber ထဲေရာက္ေနခဲ့တယ္.. မီးလို႕အသံၾကားလိုက္တာနဲ႕ အင္တာနက္သုံးေနတဲ့သူေတြလည္း အကုန္ထျပန္ၾကတယ္.. Cyber ကေမာင္ေလးက မီးသတ္ဗူးဆြဲၿပီး အျပင္ထြက္သြားတယ္.. မီးစက္ကိုလည္း ရပ္လိုက္တယ္.. အျပင္ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ နဲ႕ကပ္ရပ္မွာ မီးခိုးေတြက လုံးလို႕ .. Cyber ထဲ အေျပး၀င္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း စက္ကိုျဖဳတ္သိမ္းရင္းနဲ႕ ငါ့မွာ ဘာပစၥည္းယူစရာရွိသလဲ အေျပးအလႊားစဥ္းစားေတာ့ မေန႕က မိုးရြာလို႕ ကိုယ့္ဆီအပ္ထားခဲ့တဲ့ Laptop တစ္လုံးနဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ေတြ သတိရလိုက္ပါတယ္.. (လူဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အခ်စ္ဆုံးဆိုတာ အေရးအေၾကာင္းဆိုေပၚတာပဲ..ဟီးး ).. ကိုယ့္ပစၥည္းေတြက သုံးထပ္မွာ.. အေပၚတက္မယ္လို႕ သင္တန္းဘက္ကူးခဲ့ေတာ့ အေပၚကလူေတြ (သင္တန္းသားေတြ+ဆရာမေတြ)အားလုံး ေျပးဆင္းလာၾကၿပီ.. ဒါနဲ႕ အေပၚတန္းတက္လို႕မရဘူး.. ေအာက္မွာပဲရပ္ေစာင့္ရင္း နည္းနည္းလူပါးမွ တက္.. ေႏြရာသီကေလးတန္းဖြင့္ထားခ်ိန္ဆိုေတာ့ သင္တန္းသားေတြက ကေလးေတြခပ္မ်ားမ်ားပါ.. တခ်ဳိ႕ကေလးေတြက ေလွကားမွာတင္ရပ္ေနၾကလို႕.. ဆင္းဆင္းဆိုၿပီး လက္ကကိုင္ဆြဲထိန္း ေအာက္ကိုဆင္းခိုင္းရတယ္.. မီးစက္ပိတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ေမွာင္ကလည္းေမွာင္.. မီးေလာင္တယ္ဆိုေတာ့ ေၾကာင္သြားၾကတာလည္း ပါပါလိမ့္မယ္.. ပစၥည္းယူရမယ့္အထပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဖိနပ္ခၽြတ္မွာ ဖိနပ္ေတြအမ်ားႀကီး.. တခ်ဳိ႕ကေလးေတြနဲ႕ ဆရာမေတြ ဖိနပ္မယူႏိုင္ဘဲ ေျပးဆင္းသြားၾကပုံပဲ.. အထဲကို၀င္ေတာ့ တံခါး၀မွာတင္ အနံ႕တစ္ခုက ႏွာေခါင္းထဲ စူးခနဲ၀င္.. ဒီအနံ႕ကို သိပ္ရင္းႏွီးတာပဲ.. ဟုတ္တာေပါ့.. သိပ္ကိုရင္နာစရာေကာင္းတဲ့အနံ႕.. တုန္လႈပ္ရတဲ့အနံ႕... ICT မီးေလာင္ေတာ့ တစ္ေနကုန္ ဒီအနံ႕က ႏွိပ္စက္ခဲ့တာ.. စိတ္ထဲမွာ ဆတ္ခနဲတုန္သြားတာသိလိုက္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္လာရင္းကိစၥကို သတိရလိုက္ၿပီး ပစၥည္းေတြထားတဲ့အခန္းကို အေျပး၀င္.. Laptop ကိုေကာက္လြယ္.. ပိုက္ဆံအိတ္ေျပးယူ.. မနက္ကမွ သူငယ္ခ်င္းအႀကံဳပါးလိုက္တဲ့ သူ႕ မဂၤလာေဆာင္ဓါတ္ပုံေတြ အိတ္ထဲေကာက္ထည့္ (တိုက္က အာစီတိုက္ဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ မီးမကူးလာႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႕ေပါ့ ).. ရုံးမွာ ညအိပ္လို႕ ယူလာတဲ့အ၀တ္အစားေတြနဲ႕ အိပ္ရာလိပ္ကိုေတာ့ ခ်န္ထားခဲ့လိုက္တယ္.. ဒါေတြမရွိလည္း ျဖစ္တာပဲေလ.. ေမွာင္နဲ႕မည္းမည္းကို ေအာက္ထပ္အေျပးဆင္း.. ထမင္းစားခန္းအထပ္၀င္ၿပီး စာအုပ္ေတြ သယ္ရမလားစဥ္းစားေသးတယ္.. ေနာက္ေတာ့.. မသယ္ေတာ့ဘူးကြာ.. ခုေလာေလာဆယ္ ပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြေတာင္ ဘယ္နားသြားထားရမွန္းမသိေသးဘူး.. ရုံးက ပစၥည္းေတြလည္း ႏိုင္သေလာက္ကူသယ္ရဦးမွာ.. စာအုပ္က ဒီအခ်ိန္မွာ အေရးမႀကီးေတာ့ဘူးဆိုၿပီး.. ေအာက္ကိုဆင္းခ်လာလိုက္တယ္.. ဓါတ္ပုံေတြကို ယူလာေပးတဲ့သူငယ္ခ်င္းလက္ထဲ ထည့္ခဲ့လိုက္တယ္.. သူလည္း ဘာယူလို႕ယူရမွန္းမသိျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဓါတ္ပုံေတြသတိရလိုက္တာျဖစ္မယ္.. :)
လူေတြလည္း တရုန္းရုန္း.. ကိုယ္ကလည္း Laptop ႏွစ္လုံး ၊ အိတ္တစ္လုံးနဲ႕ စက္ဘီးနားမွာသြားရပ္ရင္း ဘယ္လုိလုပ္ရမွန္းမသိ စဥ္းစားေနတာ.. ရုံးက ပစၥည္းေတြလည္း သယ္ခ်င္ေသးတယ္.. ကိုယ့္ပစၥည္းလည္း ခ်ထားခဲ့လို ့မျဖစ္.. ဘာလုပ္ရမယ္မွန္းမသိျဖစ္ေနတုန္း.. ဖိုရမ္ကေန ခင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေရာက္လာတယ္.. ပစၥည္းေတြ ငါ့ေပးလိုက္ေတာ့.. ရုံးပစၥည္းေတြ သယ္မယ္ဆို သြားသယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ပစၥည္းေတြရယ္.. ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ Laptop တစ္လုံးရယ္ကို ယူသြားေပးတယ္.. သူ႕အိမ္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရုံးနဲ႕ နီးေတာ့ ကံေကာင္းတာေပါ့.. ပစၥည္းေတြသယ္ၾကမယ္ဆိုေတာ့ စက္ပစၥည္းေတြထည့္ဖို႕ စကၠဴပုံးေတြ လိုလာပါေရာ.. အဲဒါေတြက အေပၚထပ္မွာ.. အေရာင္းခန္းက ညီမေလးက ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲျဖစ္ေနတုန္း.. လာ .. ယူမယ္ဆို အစ္မလိုက္ခဲ့မယ္.. မီးက ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ဒီဘက္မေရာက္ႏိုင္ဘူး..ဆိုၿပီး အေပၚထပ္ကို ဒုတိယအေခါက္တက္ရတယ္.. ပထမတစ္ေခါက္တက္တည္းက ေျခေထာက္ေတြတုန္ၿပီး အားမရွိသလိုျဖစ္ေနတာ.. ခုတစ္ေခါက္လည္း ဒီလိုပဲ.. ဒါေပမယ့္ အေပၚကိုေရာက္ေအာင္တက္.. ဓါတ္မီးရွာၿပီး ႏိုင္သမွ် စကၠဴပုံးေတြ သယ္ခ်လာလိုက္တယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႕ တက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္က သုံးေလးေယာက္လည္းလိုက္တက္လာလို႕ ပစၥည္းသယ္ရေလာက္ေအာင္ အဆင္ေျပတယ္ေပါ့.. စိတ္ထဲမွာေတာ့ ရတနာပုံေစ်းမီးေလာင္တုန္းကလို အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး.. ရုံးကပစၥည္းသယ္ႏိုင္သမွ်သယ္မယ္လို႕ စိတ္ထဲမွာထားထားေတာ့ အေပၚလည္းတက္ရဲခဲ့တယ္.. ရတနာပုံေစ်းမီးေလာင္တုန္းက ကိုယ့္အထပ္ ကို္ယ့္ရုံးကပစၥည္းေတြ မသယ္ႏိုင္ဘဲ မေလာင္မခ်င္း တစ္ေနကုန္ဒီတိုင္းထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ရတာ.. ငါတို႕ မသယ္ခဲ့လိုက္ရေလျခင္းဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က အရမ္းကိုခါးပါတယ္.. ခု သယ္ႏိုင္ခြင့္ရေတာ့ ကိုယ္ႏိုင္သမွ် သယ္မယ္လို႕ စိတ္ကူးထားေတာ့ ဘာေတြအေရးႀကီးလဲ.. ရန္ကုန္ကိုခရီးထြက္သြားတဲ့ ဆရာနဲ႕ ဆရာမက ဘာေတြအေရးႀကီးတယ္ ၊ ဘာေတြသယ္ရမယ္ေျပာလဲ ဖုန္းသတင္းကို နားစြင့္ေနရတယ္.. ဆရာမကေတာ့ တစ္ခုခုဆို လူသာအေရးအႀကီးဆုံးလို႕ မွာထားေပမယ့္ ကိုယ္ေတြက လက္လြတ္ထြက္မေျပးခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပါ.. ေနာက္ေတာ့ အေရးႀကီးတာေတြ ျပန္တက္ယူ.. (အင္း ေရးရင္းမွ သတိရတယ္.. မီးေလာင္ေနတုန္းက အေပၚထပ္ကို တက္လိုက္ဆင္းလိုက္လုပ္ခဲ့တဲ့အေခါက္ေရက နည္းမွ မနည္းပဲ)..
အေရာင္းခန္းနဲ႕ Cyber က ပစၥည္းေတြေရႊ႕.. အေရးထဲ.. မီးသတ္ကလား ဘယ္အဖြဲ႕ကလည္းမသိ.. လူတစ္ေယာက္က ပစၥည္းေတြသယ္မေနနဲ႕.. မီးက ႏိုင္တယ္.. ပ်က္ဆီးတာပဲ အဖတ္တင္မယ္ဘာညာနဲ႕ လာေဟာက္ေနတာ.. စိတ္ထဲကေတာ့ ေထာင္းခနဲပဲ..ကိုယ္က လူငယ္မို႕ သာျပန္မေျပာျဖစ္လိုက္တာ.. မီးကိုႏိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့စကားက ဘယ္ေလာက္မ်ား ယုံစားလို႕ ရႏိုင္ပါမလဲ.. တကယ္မႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း မထင္ခဲ့လို႕လို႕ ဆိုတဲ့စကားနဲ႕တင္ ကိုယ္ေတြက ခံလိုက္ရမွာ.. တစ္ခါခံရဖူးတဲ့လူေတြအေနနဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ဒုတိယတစ္ခါ အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူးဆုိတဲ့စိတ္က ပိုျပင္းထန္လာပါတယ္.. မီးသတ္ကားေတြ ထပ္ေရာက္လာတာ.. မီးၿငိွမ္းေနတာသိေပမယ့္ အဲဒါကို အေရးမလုပ္အားပါဘူး.. ေရာက္လာတဲ့ကားေတြေပၚ ပစၥည္းေတြ ကူတင္.. မီးအေျခအေနေစာင့္ၾကည့္.. အေရာင္းခန္းက ပစၥည္းေတြ အကုန္သယ္ၿပီးမွ မီးက လုံးလုံးၿငိမ္းသြားပါတယ္.. ဟားဟား.. တကယ္ပါပဲ.. မီးလည္းၿငိမ္းသြားေရာ လူေတြလည္း ေျခကုန္လက္ပန္းက်.. မီးေလာင္ေနတုန္းက သိပ္သတိမထားမိတာ.. မီးၿငိမး္သြားေတာ့မွ ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ျဖစ္ေနၿပီး ကိုယ့္ရင္ခုန္သံကိုယ္ ျပန္ၾကားေနရတဲ့အထိ စိတ္ကအရမ္းလႈပ္ရွားေနပါေရာလား.. ကဲ.. မီးၿငိမ္းသြားၿပီဆိုေတာ့ အၿပီးသတ္အေျခအေနခဏေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ပစၥည္းေတြ ျပန္ေနရာခ်ရပါတယ္.. အေရာင္းခန္းက အဓိကေပါ့.. Cyber ဘက္ကို Service က ေယာက်္ားေလးေတြ၀င္.. အေရာင္းခန္းကို ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ အေရာင္းခန္းက ညီမေတြ ၊ Copier ခန္းဘက္က ညီမေတြ၊ Training Reception ကအစ္မေတြနဲ႕ ပစၥည္းေတြ ျပန္ထား.. အေရာင္းခန္းက ညီမကို ေနာက္မိေသးတယ္.. ေနာက္တစ္ခါ အေရာင္းခန္းက ပစၥည္းေတြ ကူရွင္းဖို႕လိုတယ္ဆို ေအးေအးေဆးေဆးေျပာပါဟယ္.. လာကူေပးပါ့မယ္.. ခုလိုေတာ့ အလန္႕တၾကားႀကီးမလုပ္စမ္းပါနဲ႕ လို႕.. ဟူးးး ေမာခဲ့ရတဲ့ ဒုတိယအႀကိမ္မီးအေတြ႕ အႀကံဳပါ.. ဒီတစ္ခါေတာ့ အားလုံးၿပီးဆုံးသြားတဲ့အခ်ိန္ ဆက္မေမာရလို႕ ဘယ္သူ႕ကို ေက်းဇူးတင္မွန္းမသိ.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ဆုံးလူေတြထဲက တစ္ေယာက္ရဲ႕ေမြးေန႕ပါ.. အခုေမြးေန႕မွာေတာ့ သူကိုယ္တိုင္က လူခ်စ္လူခင္မ်ားတဲ့သူျဖစ္၊ ျမန္မာျပည္မဟုတ္တဲ့ေနရာမွာ ေနသားက်ေနေလာက္ၿပီလည္းျဖစ္လို႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေမြးေန႕ျဖစ္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္.. ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ဘာေပးရမလဲဆိုတာ အရင္ရက္ေတြကတည္းက ႀကိဳတင္စဥ္းစားခဲ့တာ.. မနက္ခင္းက ေတာင္ေပၚကိုျပန္သြားျဖစ္တဲ့အတြက္ မနက္ခင္းအတြက္လက္ေဆာင္ မေပးျဖစ္ေတာ့ပါဘူး.. ဘ၀ဆိုတာ ႀကံစည္တိုင္းလည္းမျဖစ္.. မႀကံစည္လည္းဘဲ ျဖစ္တတ္ပါသတဲ့.. ႀကံစည္တိုင္းမျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုျဖစ္သြားတယ္.. အဲဒီလက္ေဆာင္မေပးရလည္း ႀကိဳတင္စဥ္းစားထားတာထဲက ေနာက္တစ္ခုကို ေပးျဖစဖို႕ ဒီပို႕စ္ေလးတင္ျဖစ္တာပါ..
စာဖတ္ပ်င္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းေရ.. ဒီပို႕စ္ကိုေတာ့ ၿပီးေအာင္ဖတ္ေပးပါ..
ခ်စ္ခင္သူေတြ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းကို သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ဆိုျပခ်င္တယ္... အဲဒီသီခ်င္းထဲက စာသားတခ်ဳိ႕ကို ကၽြန္ေတာ္သိပ္သေဘာက်ပါတယ္.. သီခ်င္းက ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပါ.. တစ္ေက်ာ့ႏွစ္ေက်ာ့ေတးကိုသီတဲ့.. ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ပန္းေကာက္ကဗ်ာေလးနဲ႕ အစပ်ဳိးထားပါတယ္.. ဒီသီခ်င္းဟာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္၀င္သီခ်င္းလည္း ျဖစ္တယ္.. တစ္ေက်ာ့ႏွစ္ေက်ာ့ေတးကိုသီ ဇာတ္ကားထဲမွာ အဆိုေတာ္တင္တင္ျမ ဆိုထားတဲ့သီခ်င္းပါ.. ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိၿပီးသားျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္.. တင္တင္ျမဟာ သူ႕ခ်စ္သူ၀င္းဦးကို ညီမျဖစ္သူခ်ဳိၿပံဳးကလုယက္ျခင္းခံရၿပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ သူဟာေမြးစားသမီးလို႕ သိလိုက္ရတယ္.. အေမရင္းကိုလိုက္ရွာၿပီးေတြ႕ေတာ့လည္း ႏွင္ထုတ္ခံရတယ္.. ညီမျဖစ္တဲ့ခ်ဳိၿပံဳးရဲ႕အမုန္းကိုလည္း သူရပါတယ္(၀င္းဦးကို လုတုန္းကလုၿပီး ၀င္းဦးက သူ႕ကိုမခ်စ္လာေတာ့ အစ္မျဖစ္တဲ့သူကို ေဒါကန္တာပါ).. ခ်စ္သူလည္းရႈံး၊ မိဘလည္းမဲ့၊ ေမြးစားအိမ္ကညီမရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကိုလည္းမရတဲ့ တင္တင္ျမက ဒီသီခ်င္းေလးကို ေနာက္ဆုံးဇာတ္၀င္ခန္းမွာ ဆိုသြားတာပါ.. သီခ်င္းစာသားေတြထဲက..
"ကၽြန္မတို႕ငယ္ငယ္ အမိရယ္အဖရယ္ဘ၀၀ယ္စုံစုံညီ
ခ်စ္သဒၶါေလာင္း ေမတၱာအေပါင္း
ခ်စ္ေၾကာင္းကုန္စင္သည္.. ခ်စ္ေၾကာင္းကုန္စင္သည္
တစ္မိတစ္၀မ္းခ်မ္းျမလွ်မ္းပ ဘယ္သူ႕မွ မမွ်မေ၀
ရေလလိုေလ ျဖစ္ခဲ့မိပါသည္….
သစၥာအၿမဲ မရမေနအထိသာ…
ေမတၱာ အသည္းမွ်ေ၀ၾကည့္ကာ သိရတာ စာနာၿပီ..
အျဖစ္ဇာတ္နမူ စုံလင္..မေမ့သည္
အခ်စ္ငတ္သူေတြ တစ္ပုံတပင္ေတြ႕ရပါၿပီ
ခ်စ္တတ္သူေဆြ ဂုဏ္အဂၤါကပဲ
အသည္းေတြ…ခြဲေ၀… ေပးႏိုင္ရပါမည္
ေမတၱာယူေတာ့ ေမတၱာေပး
ေတးအဓိပၸာယ္ အသြယ္သြယ္ထူးတလီ
ေက်းဇူးတင္ရပါေစမည္" .. ဆိုတဲ့အပိုဒ္ရယ္.. ေနာက္တစ္ပိုဒ္က..
"ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကၽြန္မတို႕ေလ..
ခ်စ္ေလသူကို.. ခ်စ္ေလသူကို..
ကိုယ္ကတဖန္ ျပန္လည္ခ်စ္တတ္ၾကပါေစအတည္…
ဘ၀ေတးဆိုလွ်င္ ခဏေလးမဆိုခ်င္
ေက်ာ့ေက်ာ့လြင္မွ အသြင္လွပါေလမည္
သို႕ေသာ္လည္း… မုန္းေတးတစ္ခါေက်ာ့လွ်င္
ခ်စ္ေတး တစ္ခါႏွစ္ခါ.. သုံးခါေလးခါ..
အခါခါေက်ာ့ေစခ်င္ပါသည္.. အခါခါေက်ာ့ေစခ်င္ပါသည္.." .. စာသားေလးေတြက သိပ္လွပါတယ္..
လူေတြမွာ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႕ အမ်ဳိးအစားခြဲၾကည့္ရင္ ခ်စ္တတ္တဲ့သူ-မခ်စ္တတ္တဲ့သူ ၊ ခ်စ္ျခင္းကိုရေအာင္လုပ္တတ္တဲ့သူ-ရေအာင္ မလုပ္တတ္တဲ့သူ၊ ရရွိၿပီးသားခ်စ္ျခင္းေတြ တည္ၿမဲေအာင္ ထိန္းသိမ္းတတ္တဲ့သူ-မထိန္းသိမ္းတတ္တဲ့သူ၊ အခ်စ္ခံရျခင္း-ခ်စ္ရျခင္းမွာ ေရာင့္ရဲႏိုင္သူနဲ႕ မေရာင့္ရဲႏိုင္သူ.. စသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ခြဲျခားၾကည့္မိတယ္.. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္ဆုိတာ မူလက ဘာအေရာင္မွမရွိၾကည္လင္တဲ့သေဘာသာရွိမယ္ (တရားသေဘာနဲ႕ၾကည့္ရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးျဖစ္မယ္ေပါ့ေလ).. အခ်စ္ျဖစ္တည္တဲ့ ေနရာ(လူ)အေပၚမူတည္ၿပီး အခ်စ္ဟာ အေရာင္ေတြ ေျပာင္းသြားတတ္ပါတယ္.. ခ်စ္ျခင္းျဖစ္ေပၚတဲ့ လူေပၚမူတည္ၿပီး အခ်စ္ရဲ႕တန္ဖိုးကလည္း ေျပာင္းလဲသြားတတ္ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတဲ့အခ်စ္ဟာ သူငယ္ခ်င္းခ်င္း၊ မိသားစုခ်င္း၊ ခ်စ္သူခ်င္းခ်င္း အားလုံးၾကားမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့အခ်စ္ပါ.. လူနွစ္ဦး(လူအခ်င္းခ်င္း) ၾကားကအခ်စ္ဟာ ခ်စ္တတ္ျခင္းနဲ႕ ထိန္းသိမ္းႏိုင္တဲ့အစြမ္း-ေရာင့္ရဲႏိုင္စြမ္းေပၚမူတည္ၿပီး တည္တံ့ျခင္းအခ်ိန္ကြာပါလိမ့္မယ္.. (မိဘနဲ႕ သားသမီးၾကားကအခ်စ္က ခၽြင္းခ်က္ေပါ့ေလ).. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြကို တည္တံ့ေအာင္ထိန္းသိမ္းၿပီး မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုမွ လက္လႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္.. မုန္းဖို႕ဆိုတာ လြယ္တယ္မဟုတ္လား.. ကိုယ့္အေပၚသူလုပ္ဖူးတဲ့အမွားေတြ ထပ္ခါထပ္ခါျမင္ပစ္လိုက္တာနဲ႕ အမုန္းတရားဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းပြားသထက္ပြားလာႏိုင္တာပဲ.. တကယ္ခ်စ္ဖို႕ဆိုတာ ခက္ခဲပါတယ္..
တစ္ဖက္သားကို ျပန္ခ်စ္တဲ့ေနရာမွာလည္း တစ္ဖက္ကလိုခ်င္တဲ့ပုံစံနဲ႕မဟုတ္ရင္ေတာင္ တျခားပုံသ႑ာန္မ်ဳိးနဲ႕ ခ်စ္ႏိုင္ပါေသးတယ္..
ခ်စ္သူခင္သူမ်ားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေရ… အခ်စ္ငတ္သူေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္ရွိေနေလေတာ့ ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေလသူကို ကိုယ္ကတဖန္ ျပန္လည္ခ်စ္တတ္ပါေစ… မုန္းေတးတစ္ခါေက်ာ့မိရင္ ခ်စ္ေတးေတြ အခါခါဆိုႏိုင္ပါေစလို႕… အျဖစ္အပ်က္မ်ားစြာ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားစြာထဲက ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းသေဘာတစ္ခုကို ေမြးေန႕လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေ၀မွ်လိုက္ပါရေစ.. Happy Birthday, May Zin!!
Labels: BirthdayWish, Events
Posts
