ဒီရက္ပိုင္း ဧရာ၀တီကိစၥ ပြက္လာေတာ့ ခ်စ္သူနဲ႕စကားေျပာျဖစ္တဲ့အခါလည္း အဲဒီကိစၥက ပါလာျပန္တယ္.. ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြႏွစ္ေယာက္လုံးကေတာ့ ဘယ္ဘက္ကမွ မဟုတ္ဘူး.. သူ႕အေတြးကိုသူေျပာ.. ကိုယ့္အေတြးကိုယ္ေျပာေပါ့.. ကၽြန္ေတာ့္အေတြးကေတာ့ ျမစ္ႀကီးတိမ္ေကာသြားမလား.. သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးဆုံးရႈံးမလားဆိုတဲ့အေတြးေပါ့.. (သစ္ပင္ေတြကုန္ေနတာေတာ့ ျပင္ဦးလြင္ဘက္က ရာသီဥတုကိုၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္သိသာပါတယ္.. ျပင္ဦးလြင္ဘက္ သစ္ခုတ္ေရာင္းတာနဲ႕ ထုံးဖုတ္တာေတြေၾကာင့္ အပင္ေတြကုန္ၿပီး တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ သိသိသာသာပူလာတယ္.. ျပင္ဦးလြင္ဘက္ အပင္ကုန္တာ ဧရာ၀တီနဲ႕ေတာ့မဆိုင္ဘူးေပါ့ေလ.. ဧရာ၀တီက်မွ အသံေတြထြက္လာတာက သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ နည္းနည္းရလာတာရယ္.. ႏိုင္ငံအလယ္ကေနျဖတ္စီးတဲ့ျမစ္ျဖစ္ေနေတာ့ ထိခိုက္ရင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံးနီးပါးျဖစ္ေနမွာရယ္- ေပ်ာက္သြားရင္ အရမ္းသိသာမွာရယ္-ဆည္လာေဆာက္မယ့္သူက တရုတ္ျဖစ္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ ဒီေလာက္ အသံေတြထြက္လာတာလား ေတြးမိပါတယ္..အင္းေလးကန္ႀကီးသိသိသာသာေရခန္းတုန္းကေတာင္ ခဏတျဖဳတ္ေလာက္ ျဖစ္သြားၾကတာဆိုေတာ့ေလ.. ) အဲဒါေၾကာင့္ မီဒီယာေတြ (ဂ်ာနယ္ေတြ)ဘက္က ေရးသင့္တယ္..တင္ျပသင့္တယ္ဆိုတဲ့အေတြးေပါ့..

သူ႕အေတြးကေတာ့ ဧရာ၀တီကိစၥ မီဒီယာအခ်င္းခ်င္း(ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာနဲ႕ ဂ်ာနယ္သမားေတြ) ပုဂ္ဂုိလ္ေရးထိခိုက္မေျပာၾကဘဲ အက်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ေရးၾကေစခ်င္တယ္.. ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာမွာေရးတဲ့သူက ဘယ္ရာထူး ဘယ္အဆင့္လဲလို႕ ေျပာထားတဲ့စာမ်ဳိး ေရးတာဟာ ပုဂ္ဂိုလ္ေရးတိုက္ခိုက္တာပဲလို႕ သူျမင္တယ္.. ဆည္ေဆာက္လို႕ ျမစ္ေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ မေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ဖို႕အတြက္ ေတာင္းဆိုႏိုင္ရမယ္.. တစ္ဘက္ကဆုံးရႈံးရင္ အဲဒါကိုေထမိကာမိတဲ့အက်ဳိးအျမတ္တစ္ခုကို ေတာင္းဆိုတာမ်ဳိး မီဒီယာေတြက လုပ္သင့္တယ္လို႕ သူေတြးတယ္.. ေရးၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ပုဂ္ဂိုလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ဦးတည္ေျပာဆိုေနတာမ်ဳိးထက္ အက်ဳိးျဖစ္ႏိုင္တဲ့ဘက္ကို ဦးတည္ေျပာဆိုတာမ်ဳိး ပိုျဖစ္သင့္တယ္လို႕ သူေျပာတယ္... အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းမယ့္စကားမ်ဳိးေတြပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာေပါ့ေလ..

အဲဒီေန႕က ခ်စ္သူနဲ႕စကား၀ိုင္းက ေနာက္ဆုံးဘယ္လိုသိမ္းလဲဆိုတာ ဆက္ၿပီးဖတ္ၾကည့္ပါဦး..

သူကေျပာတယ္.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို သိပ္ေလးစားပါတယ္တဲ့.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုႀကိဳက္တဲ့အခ်က္ေတြရွိသလို လုံး၀မႀကိဳက္တဲ့အခ်က္ေတြလည္း ရွိပါသတဲ့.. သူဟာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရေအာင္ ႀကိဳးစားတဲ့ေနရာမွာ သူနဲ႕အတူ အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြကို လုပ္ငန္းအေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ေနရာမွာ စည္းရုံးသြားႏိုင္တယ္.. ဦးပုက အဂၤလန္က အိမ္ေရွ႕မင္းသားျမန္မာျပည္လာတဲ့သတင္းကို အဂၤလိပ္ေတြက အေမွာင္ခ်ထားလို႕ သူ႕သတင္းစာကေန မင္းသားနဲ႕အိပ္ခဲ့တဲ့မိန္းမေတြက မင္းသားကို ဘယ္လိုလြမ္းေနေၾကာင္းသတင္းေရးၿပီးဖြင့္ခ်ေတာ့ ေထာင္ထဲ၀င္လိုက္ရတယ္.. အဲဒီအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ့အလုပ္တစ္ခုက လြတ္လပ္ေရးရမယ့္အေရးကို တကယ္အေထာက္အကူျဖစ္ရဲ႕လားဆိုတာ ေတြးသင့္တဲ့အေၾကာင္း ဦးပုကိုေျပာသတဲ့.. ဦးပုကို အျပစ္တင္တဲ့စကားထက္ အဲလိုေလးေကာင္းက်ဳိးဆိုးျပစ္ကိုေျပာျပလိုက္တဲ့အခါ လုပ္တဲ့သူကလည္း သူဘာဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတာ ျမင္သြားတယ္ေပါ့.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အဲလိုေနရာမ်ဳိးေတြမွာ သေဘာက်မိပါသတဲ့.. ဒါေပမယ့္ လြတ္လပ္ေရးကိုအရယူဖို႕ႀကိဳးပမ္းေနဆဲကာလ.. လြတ္လပ္ေရးရတာေတာင္ မျမင္သြားရေလာက္ေအာင္ ကိုယ့္အသက္ ကိုယ့္လုံၿခံဳေရးထားဖို႕ ေပါ့ေလ်ာ့လြန္းတဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သေဘာမက်ပါဘူးတဲ့... ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က ဘာေကာက္ေျပာလိုက္လဲ ဆိုေတာ့.... အင္း.. အဲလိုအျပဳအမူမ်ဳိး ရွင္လည္းမႀကိဳက္ဘူး.. ကၽြန္မလည္း မႀကိဳက္ဘူး.. သူမ်ားဆီမွာ ကိုယ္မႀကိဳက္တဲ့အခ်က္ေတြ႕လာရင္ ကိုယ္လည္း အဲလိုမေနမိေအာင္ မလုပ္မိေအာင္ေရွာင္ေပါ့.. က်န္းက်န္းမာမာအသက္ရွည္ရွည္နဲ႕ ကိုယ့္ေဘးနားမွာၾကာၾကာေနႏိုင္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ရင္ က်န္းမာေရးထိခုိက္ေလာက္ေအာင္ မလုပ္ရဘူးလို႕.. ေကာက္ေျပာလိုက္တာ.. ေျပာလက္စ စကားေတြျပတ္ၿပီး ကိုယ့္ကို ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႕ ၾကည့္ေနေလရဲ႕.. သိတယ္ဟုတ္ .. ကၽြန္ေတာ္က စကားျဖတ္တာ သိပ္ေတာ္တာ.. ဟီး.. အခ်ိန္မၾကည့္ ဘာမၾကည့္နဲ႕ သူေျပာခ်င္တာေတြ စြတ္ဆက္ေျပာေနတာ ရပ္သြားေရာ.. သူလည္း ေက်နပ္သြားေရာ... ခ်စ္သူနဲ႕ ဧရာ၀တီအေရး..ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့စကား၀ိုင္းေလး ဒီေနရာမွာတင္ လက္စသိမ္းသြားပါတယ္..

အသည္းကြဲရင္ခုန္ညေန

အစိမ္းေရာင္ေန႕စြဲ
ပန္းရင့္ရင့္ ရုတ္တရက္ေျပာင္းမယ္
ဘယ္သူထင္ပါ့မလဲ…။

ျဖတ္ဖူးတဲ့ညေနခင္းေတြမ်ားေပမယ့္
ဒီညေနေလာက္ ပန္းေသြးမၾကြယ္ဘူး...။

အစိမ္းက ပန္းေရာင္မွာ အကြက္ေဖာ္လာတာမဟုတ္
ပန္းေရာင္က အင္အားမ်ားမ်ားနဲ႕ လာကြက္ၾကားတာ…။

အဲလို..အဲလို အသည္းကြဲရင္းရင္ခုန္…
ဒီအရသာမ်ား ရဖူးၾကရဲ႕လား…။

လြတ္က်တဲ့အိပ္မက္ေဟာင္းပဲ တတမ္းတတျဖစ္တတ္သူေတြ
ကန္႕ကြက္မယ့္ ရင္ခုန္ျခင္းမ်ဳိး…။

အရႈံးမွာ အိပ္ေပ်ာ္သူေတြ
မႏွစ္ၿမိဳ႕မယ့္ ရင္ခုန္ျခင္းမ်ဳိး…။

ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ေပ်ာ္မယ့္သူေတြ
မလိုလားမယ့္ ရင္ခုန္ျခင္းမ်ဳိး….။

အပစ္ခံဘ၀ ဂုဏ္ယူသူေတြ
အားမေပးမယ့္ ရင္ခုန္ျခင္းမ်ဳိး…။

ဒီလိုရင္ခုန္ျခင္းမ်ဳိး…
၂၀၁၁ ေႏြတစ္ေန႕မွာ
ကြၽန္ေတာ္ရခဲ့ဖူးပါရဲ႕….။

ေႏြႏွင္း

[Zawgyi]
၄၅ ဘတ္စ္ေပၚမွာ....

တစ္ရက္က.. ခ်စ္သူနဲ႕ ၿမိဳ႕ထဲသြားျဖစ္ၾကတယ္... လိုအပ္တာေလးေတြ၀ယ္ျခမ္းၿပီး ျပန္ခဲ့တယ္.. အင္းစိန္လမ္းေပၚေျပးတဲ့ ၄၅ ဘတ္စ္ နဲ႕ေပါ့.. ကားေပၚတက္ခါစက ထိုင္ခုံမရဘူး.. ႏွစ္ေယာက္လုံး မတ္တပ္ရပ္စီးရတယ္.. ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ကားေပၚမွာ စကားမေျပာျဖစ္ၾကပါဘူး.. တစ္ေယာက္မ်က္နွာတစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္.. ၿပံဳးလိုက္.. ေျပာင္ျပလိုက္နဲ႕.. တစ္ခ်က္မွာ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို မရယ္မၿပံဳးမ်က္ႏွာနဲ႕ ခပ္တည္တည္ၾကည့္ပါတယ္.. အဲဒီအၾကည့္ေတြပါပဲ.. စေတြ႕ေတြ႕ ခ်င္း သူ႕ကို ရင္ခုန္သြားရတဲ့ အၾကည့္ေတြေပါ့.. ခုလည္း ဆုံခါစကအတိုင္း သူ႕အၾကည့္ေတြက ရင္ခုန္ရပါတယ္.. ရင္ခုန္လို႕ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ထိုင္ဖို႕ ထိုင္ခုံရေရာ.. ဒါနဲ႕ သူက အတြင္းဘက္ထိုင္.. ကြၽန္ေတာ္က အျပင္ဘက္မွာထိုင္တယ္.. အဲလိုထိုင္ထိုင္ၿပီးလိုက္ခ်င္းပဲ ကြၽန္ေတာ္က သူ႕ နားနားကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ပါတယ္.. အၾကည့္ေတြက အရမ္းရင္ခုန္ဖို႕ေကာင္းတာပဲ..လို႕... သူက ၿပံဳးပါတယ္.. သြားေပၚေအာင္ၿပံဳးလိုက္တဲ့သူ႕ ပုံစံက သူ႕ကို ပိုခ်စ္စရာေကာင္းေစတယ္.. ကြၽန္ေတာ္လည္း သူၿပံဳးတာကိုပဲ သေဘာတက်နဲ႕ ၾကည့္ေနလိုက္တယ္.. အဲလိုၾကည့္ေလ သူက ၿပံဳးေလပဲ.. သူ႕ပုံစံက ရွက္ၿပီးခဏခဏၿပံဳးေနတဲ့ပုံစံပါ.. ကြၽန္ေတာ္ကလည္း အဲဒီပုံစံကို သေဘာတက်ျဖစ္.. ဒါနဲ႕ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ ခဏခဏၿပံဳးရတဲ့အေၾကာင္းကို ေမးျဖစ္ပါတယ္.. သူက စူသလို ၿပံဳးသလိုမ်က္ႏွာေပးနဲ႕ၾကည့္ၿပီး ကားေပၚမွာ အဲဒီစကားကို ဘာလို႕အက်ယ္ႀကီးေျပာလိုက္တာလဲတဲ့.. ဟယ္.. ကိုယ့္အသံကိုေတာင္ ကိုယ္ေသခ်ာျပန္မၾကားႏိုင္တဲ့ေလသံနဲ႕ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တာပါလို႕.. ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုၿပီး အံ့ၾသတႀကီးျပန္ေမးလိုက္ေတာ့.. ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္က ဘတ္စ္က ခဏအရပ္.. အသံအားလုံးလည္း တိတ္သြားတာ.. အဲအခ်ိန္ႀကီးေျပာခ်လိုက္ေတာ့ အသံက အက်ယ္ႀကီးထြက္သြားတာတဲ့.. ေရွ႕ ခုံကအေဒၚႀကီးကေရာ ၊ ေနာက္ခုံကလူကေရာ ၊ ဟိုဘက္ေဘးတန္းကလူေတြကေရာ လွည့္ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးၾကတာ မျမင္လိုက္ဘူးမလားတဲ့.. ဟိုက္ ေသၿပီဆရာ.. အဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္က ရွက္ၿပီး ခဏခဏၿပံဳးေနေတာ့တာကိုး.. ကိုယ္ကလည္း သူေျပာေျပာလိုက္ခ်င္းကေတာ့ မ်က္ႏွာေတာင္ ဘယ္နားသြားထားလိုက္ရမွန္းမသိ ရွက္သြားတယ္.. ဒါေပမယ့္ ခပ္တည္တည္ပဲ.. ေျပာတုန္းကေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ.. ဘာလုပ္လို႕ရေတာ့မွလဲေနာ္.. ဟိဟိ.. မ်က္ႏွာကေတာ့ ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ပဲ..

(၆.၈.၂၀၁၁)

[Unicode]
၄၅ ဘတ်စ်ပေါ်မှာ....

တစ်ရက်က.. ချစ်သူနဲ့ မြို့ထဲသွားဖြစ်ကြတယ်... လိုအပ်တာလေးတွေဝယ်ခြမ်းပြီး ပြန်ခဲ့တယ်.. အင်းစိန်လမ်းပေါ်ပြေးတဲ့ ၄၅ ဘတ်စ် နဲ့ပေါ့.. ကားပေါ်တက်ခါစက ထိုင်ခုံမရဘူး.. နှစ်ယောက်လုံး မတ်တပ်ရပ်စီးရတယ်.. ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ကားပေါ်မှာ စကားမပြောဖြစ်ကြပါဘူး.. တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်.. ပြုံးလိုက်.. ပြောင်ပြလိုက်နဲ့.. တစ်ချက်မှာ သူက ကျွန်တော့်ကို မရယ်မပြုံးမျက်နှာနဲ့ ခပ်တည်တည်ကြည့်ပါတယ်.. အဲဒီအကြည့်တွေပါပဲ.. စတွေ့တွေ့ ချင်း သူ့ကို ရင်ခုန်သွားရတဲ့ အကြည့်တွေပေါ့.. ခုလည်း ဆုံခါစကအတိုင်း သူ့အကြည့်တွေက ရင်ခုန်ရပါတယ်.. ရင်ခုန်လို့ကောင်းနေတဲ့အချိန်လေးမှာ ထိုင်ဖို့ ထိုင်ခုံရရော.. ဒါနဲ့ သူက အတွင်းဘက်ထိုင်.. ကျွန်တော်က အပြင်ဘက်မှာထိုင်တယ်.. အဲလိုထိုင်ထိုင်ပြီးလိုက်ချင်းပဲ ကျွန်တော်က သူ့ နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်ပါတယ်.. အကြည့်တွေက အရမ်းရင်ခုန်ဖို့ကောင်းတာပဲ..လို့... သူက ပြုံးပါတယ်.. သွားပေါ်အောင်ပြုံးလိုက်တဲ့သူ့ ပုံစံက သူ့ကို ပိုချစ်စရာကောင်းစေတယ်.. ကျွန်တော်လည်း သူပြုံးတာကိုပဲ သဘောတကျနဲ့ ကြည့်နေလိုက်တယ်.. အဲလိုကြည့်လေ သူက ပြုံးလေပဲ.. သူ့ပုံစံက ရှက်ပြီးခဏခဏပြုံးနေတဲ့ပုံစံပါ.. ကျွန်တော်ကလည်း အဲဒီပုံစံကို သဘောတကျဖြစ်.. ဒါနဲ့ ကားပေါ်ကဆင်းတော့ ခဏခဏပြုံးရတဲ့အကြောင်းကို မေးဖြစ်ပါတယ်.. သူက စူသလို ပြုံးသလိုမျက်နှာပေးနဲ့ကြည့်ပြီး ကားပေါ်မှာ အဲဒီစကားကို ဘာလို့အကျယ်ကြီးပြောလိုက်တာလဲတဲ့.. ဟယ်.. ကိုယ့်အသံကိုတောင် ကိုယ်သေချာပြန်မကြားနိုင်တဲ့လေသံနဲ့ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တာပါလို့.. ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုပြီး အံ့သြတကြီးပြန်မေးလိုက်တော့.. ပြောလိုက်တဲ့အချိန်က ဘတ်စ်က ခဏအရပ်.. အသံအားလုံးလည်း တိတ်သွားတာ.. အဲအချိန်ကြီးပြောချလိုက်တော့ အသံက အကျယ်ကြီးထွက်သွားတာတဲ့.. ရှေ့ ခုံကအဒေါ်ကြီးကရော ၊ နောက်ခုံကလူကရော ၊ ဟိုဘက်ဘေးတန်းကလူတွေကရော လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးကြတာ မမြင်လိုက်ဘူးမလားတဲ့.. ဟိုက် သေပြီဆရာ.. အဲဒါကြောင့် ကိုယ်တော်က ရှက်ပြီး ခဏခဏပြုံးနေတော့တာကိုး.. ကိုယ်ကလည်း သူပြောပြောလိုက်ချင်းကတော့ မျက်နှာတောင် ဘယ်နားသွားထားလိုက်ရမှန်းမသိ ရှက်သွားတယ်.. ဒါပေမယ့် ခပ်တည်တည်ပဲ.. ပြောတုန်းကပြောခဲ့ပြီးပြီ.. ဘာလုပ်လို့ရတော့မှလဲနော်.. ဟိဟိ.. မျက်နှာကတော့ ခပ်ပြောင်ပြောင်ပဲ..

(၆.၈.၂၀၁၁)

အပ်င္းႀကီးၿပီး ဘေလာ့မွာစာေရးမတင္ရတာေတာင္ၾကာၿပီ.. မေန႕ကေတာ့ အလုပ္ကအစ္ကိုတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့၀င္ဖတ္ၿပီး ေႏြႏွင္း စာေရးပါလားလို႕ ေျပာလာေတာ့ ဘေလာ့မွာစာျပန္ေရးခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္လာတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ကလည္း ကိုယ္ေရးခ်င္တာေရးတဲ့ဘေလာ့ဆိုေတာ့ကာ ဖတ္သူခပ္နည္းနည္းပါပဲ.. စာေရးဖို႕ရာ အရင္လိုတိုက္တိုက္ တြန္းတြန္းေျပာမယ့္သူနည္းသြားတာလည္းပါ.. ကိုယ္တိုင္ကလည္း စာေရးခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတာလည္းပါလို႕ စာမေရးဘဲ ကဗ်ာေတြပဲ ေရးေနခဲ့တာ.. ဘေလာ့ေရးဖို႕ ေက်ာ္ရခြရတာေတြလည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့တာလည္း ပါတာေပါ့ေလ.. အရင္လိုမ်ဳိး blogspot ေလးျပန္ဖြင့္ေပးရင္ ေကာင္းေလစြ...

ဒီမနက္ခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ ထူးျခားျဖစ္စဥ္ေလးတစ္ခုျဖစ္တယ္... ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ထဲက အေရးႀကီးတဲ့လူႏွစ္ေယာက္ကို လူခ်င္းဆုံေပးျဖစ္တာပါ.. တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္အေဖ-တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕သူပါ.. အေဖက ဟိုအရင္တစ္ပတ္ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ကိုမွာလိုက္တဲ့ပစၥည္းေတြ ကားဂိတ္မွာေရြးၿပီး လာပို႕ေပးတယ္.. ပစၥည္းေတြက ခ်စ္သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ အတူစိတ္ကူးအေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္အလုပ္မွာ လိုတဲ့ပစၥည္းေတြ.. ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အလုပ္လုပ္မယ့္ရုံးခန္းကိုပဲ ပို႕ရတယ္.. သူက အဲဒီကေနေစာင့္ေပါ့.. ကၽြန္ေတာ္က အေဖ့ကားအလာေစာင့္ၿပီး ေခၚသြားတယ္.. အေဖနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕သူအေနနဲ႕ မဟုတ္ေသးပါဘူး.. ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အလုပ္အတူတူလုပ္မယ့္သူအျဖစ္ပဲ ခုေလာေလာဆယ္ ေပးသိထားတယ္.. အေမ့ကို အသိေပးၿပီးသားျဖစ္ေပမယ့္  အေဖ့ကိုေတာ့ အသိမေပးျဖစ္ေသးဘူး.. အေဖစိတ္ထိခိုက္မလားလို႕ ေတြးလို႕ပါ.. အေမေတြနဲ႕စာရင္ အေဖေတြက သမီးေတြကို ပိုႏွေျမာတတ္ၾကတယ္မလား.. ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုႀကိဳက္တဲ့လူေတြ အိမ္ကိုလာလည္တဲ့အခါ ကိုယ့္သမီးကိုႀကိဳက္လို႕လာေနမွန္း မသိခင္က အေဖက ေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာႏိုင္ ႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ေပမယ့္ ကိုယ့္သမီးကိုႀကိဳက္ေနမွန္းလည္းသိေရာ မ်က္ႏွာႀကီးသုန္မႈန္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္စကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေျပာႏိုင္တာကို အမွတ္ရမိပါတယ္..

ဒီမနက္ခင္းမွာ မိတ္ဆက္ေပးေတာ့ အေဖကလည္း သူ႕ကိုယ္သူမိတ္ဆက္ရင္း ထုံးစံအတိုင္း စပ္မိစပ္ရာေတြေျပာၾကဆိုၾက.. ဆုံေတြ႕ခ်ိန္က ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေပမယ့္ အေဖက စကားစမျပတ္ႏိုင္ဘူး.. သူတစ္ေယာက္တည္း ဒိုင္ခံေျပာတတ္တဲ့အေဖ့ရဲ႕အက်င့္ကိုသိထားလို႕ ရုံးကလည္းသြားရဦးမယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ျမန္ျမန္စကားစ၀င္ျဖတ္ၿပီး ထြက္ရပါတယ္.. တကယ္လို႕မ်ား ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕သူကို ခ်စ္သူအေနနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးရင္ မနက္ခင္းကလို အေဖက သူ႕ကိုစကားေတြေျပာေနပါ့မလား.. ဘယ္အခ်ိန္မွာ အေဖနဲ႕သူ႕ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မိတ္ဆက္ေပးရမလဲ .. ကၽြန္ေတာ္ မေတြးႏိုင္ေသးပါဘူး..ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ တကယ္ကို sensitive ျဖစ္ရတဲ့ကိစၥတစ္ခုပါပဲ...


 

Blog Template by Adam Every. Sponsored by Business Web Hosting Reviews