ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ မၾကာခဏျဖစ္ခဲ့ဖူး-ျဖစ္ေနဆဲ အရာေလးတစ္ခုကို တစ္ရက္မွာ
ဘြားခနဲျမင္မိလိုက္ပါတယ္... အဲဒီ စိတ္ေလးေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ကၽြန္ေတာ္အရင္းႏွီးဆုံး၊ အခ်စ္ဆုံးလူေတြနဲ႕ ခဏခဏ အဆင္မေျပ ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ
အဲဒီရက္မွာပဲ သေဘာေပါက္သြားရပါတယ္... အဲဒီသေဘာတရားကို အရင္က
ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက ေရးတဲ့စာအုပ္ေလးမွာ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးသိဖူးခဲ့ေပမယ့္
သညာသိနဲ႕ ပညာသိက ကြာေလေတာ့ မျဖစ္သင့္တဲ့စိတ္ေတြျဖစ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္လည္း
စိတ္ပင္ပန္းရ- ကိုယ္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့သူေတြလည္း စိတ္ပင္ပန္းခဲ့ရတယ္...
ဒီစိတ္ကေလးက ကိုယ့္ဆီမွာ ျဖစ္ေနလို႕ ျဖစ္ေနမွန္းမသိ... ဆိုေတာ့
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ၾကည့္မရတဲ့သူျဖစ္ျဖစ္ သူက တစ္ေနရာရာမွာ
ကိုယ့္ထက္သာေနတယ္ဆိုရင္ မေက်မခ်မ္းျဖစ္ရေရာ...
ကိုယ္ၾကည့္မရတဲ့သူအေပၚကိုဆိုရင္ မေက်မနပ္ျဖစ္ရတဲ့ခံစားခ်က္က ပိုသိသာ
ပိုဆိုးဝါးပါတယ္... ဒီလိုခံစားရတာက မနာလိုစိတ္ေၾကာင့္လို႕
ေျပာရမယ္ထင္ပါရဲ႕... ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတေလမွာ
အဲလိုမေက်မနပ္ျဖစ္တာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ၾကည့္မရတဲ့သူမို႕လို႕ သူဘာလုပ္လုပ္
အေကာင္းမထင္ႏိုင္တာ (ဒါမွမဟုတ္) သူ ဒီေနရာမွာေတာ္တယ္ဆိုတာကို အသိအမွတ္
ျပဳမေပးႏိုင္တာမ်ဳိးေပါ့... အဲလိုအေနအထားမ်ဳိးက်ေတာ့
မနာလိုစိတ္သက္သက္ေၾကာင့္လို႕ ေျပာရခက္ျပန္ပါတယ္... အဲဒီစိတ္ျဖစ္တာမ်ား
ဘာျဖစ္တုန္း.. သူမ်ားကိုလည္း ထိခိုက္တာမွမဟုတ္ဘဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါေစ...လို႕
ေျပာခ်င္ေျပာလို႕ရပါတယ္... အဲဒီစိတ္က သူမ်ားကိုေတာ့
တိုက္ရုိက္မထိခိုက္ပါဘူး... ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့
အမ်ားႀကီးထိခိုက္သြားပါတယ္... ကိုယ့္ကို ထိခိုက္တဲ့အတြက္
ကိုယ္နဲ႕ပတ္သက္ဆက္စပ္တဲ့ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တစ္ခုတရာ
ယုတ္ေလ်ာ့သြားပါတယ္... အဓိက ထိခိုက္တဲ့သူက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပါပဲ...
ဘယ္လိုထိခိုက္လဲဆိုရင္ ကိုယ္ၾကည့္မရတဲ့သူရဲ႕ ေကာင္းတဲ့အရည္ အခ်င္းကို
လက္မခံႏိုင္- အသိအမွတ္မျပဳႏိုင္- မခ်ီးက်ဴးႏိုင္တဲ့အတြက္ အဲဒီလူရဲ႕
ေကာင္းတဲ့အရည္အခ်င္းမ်ဳိး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္မွာ
ရွိလာေအာင္မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး... ဘာလို႕ဆို သူလုပ္ႏိုင္တာကို
ေကာင္းတဲ့အရာလို႕မွ ကိုယ္က မထင္ထားတာ.. လူဆိုတာ
ကိုယ့္စိတ္ထဲေကာင္းတယ္လို႕ လက္ခံထားတဲ့အရာမ်ဳိးကိုပဲ ရေအာင္ႀကိဳးစားခ်င္
တတ္ၾကတာပါ... ေကာင္းတယ္မထင္-အသိအမွတ္မျပဳတဲ့အတြက္ အဲဒီအရည္အခ်င္းမ်ဳိး
ကိုယ္တိုင္ရေအာင္ မႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့ဘူး... ဒီေတာ့
ကိုယ့္အရည္အခ်င္းမတက္ဘူးေပါ့... ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက(မဟာၿမိဳင္ေတာရ)ကေတာ့
သူ႕ရဲ႕ေကာင္းတဲ့အရည္အခ်င္းကို အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္ရင္ ကိုယ့္မွာလည္း
အဲလိုအရည္အခ်င္းမ်ဳိး ရဖို႕အခြင့္အလမ္းရွိတယ္လို႕ ရွင္းရွင္းေလး
ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္... မလိမ္မိုး မလိမၼာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
အလြန္ရွင္းတဲ့စာကို ဖတ္ရုံသာဖတ္ မွတ္ရုံမွတ္ခဲ့ၿပီး ဘဝထဲထိ
အသုံးမခ်ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာ
စိတ္ေမာခဲ့ရဖူးပါေၾကာင္း.......