"မီး"ဆိုတဲ့ အသံၾကားရင္ ေသြးလန္ ့မိတာ ရတနာပုံေစ်းႀကီးမီးေလာင္ၿပီးကတည္းကပါ.. အခုလည္း မေန႕ က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရုံးနဲ ့ကပ္ရပ္ Kanebo အလွကုန္မွာ မီးေလာင္ပါတယ္.. ၀ါယာေရွ့ာလို႕ ေျပာတယ္.. မီးးး မီးးး ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ရုံးကဖြင့္တဲ့ Cyber ထဲမွာ.. ကိုယ့္ဂ်ဴတီခ်ိန္မဟုတ္ေပမယ့္ လုပ္စရာရွိေနလို႕ Cyber ထဲေရာက္ေနခဲ့တယ္.. မီးလို႕အသံၾကားလိုက္တာနဲ႕ အင္တာနက္သုံးေနတဲ့သူေတြလည္း အကုန္ထျပန္ၾကတယ္.. Cyber ကေမာင္ေလးက မီးသတ္ဗူးဆြဲၿပီး အျပင္ထြက္သြားတယ္.. မီးစက္ကိုလည္း ရပ္လိုက္တယ္.. အျပင္ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ နဲ႕ကပ္ရပ္မွာ မီးခိုးေတြက လုံးလို႕ .. Cyber ထဲ အေျပး၀င္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း စက္ကိုျဖဳတ္သိမ္းရင္းနဲ႕ ငါ့မွာ ဘာပစၥည္းယူစရာရွိသလဲ အေျပးအလႊားစဥ္းစားေတာ့ မေန႕က မိုးရြာလို႕ ကိုယ့္ဆီအပ္ထားခဲ့တဲ့ Laptop တစ္လုံးနဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ေတြ သတိရလိုက္ပါတယ္.. (လူဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အခ်စ္ဆုံးဆိုတာ အေရးအေၾကာင္းဆိုေပၚတာပဲ..ဟီးး ).. ကိုယ့္ပစၥည္းေတြက သုံးထပ္မွာ.. အေပၚတက္မယ္လို႕ သင္တန္းဘက္ကူးခဲ့ေတာ့ အေပၚကလူေတြ (သင္တန္းသားေတြ+ဆရာမေတြ)အားလုံး ေျပးဆင္းလာၾကၿပီ.. ဒါနဲ႕ အေပၚတန္းတက္လို႕မရဘူး.. ေအာက္မွာပဲရပ္ေစာင့္ရင္း နည္းနည္းလူပါးမွ တက္.. ေႏြရာသီကေလးတန္းဖြင့္ထားခ်ိန္ဆိုေတာ့ သင္တန္းသားေတြက ကေလးေတြခပ္မ်ားမ်ားပါ.. တခ်ဳိ႕ကေလးေတြက ေလွကားမွာတင္ရပ္ေနၾကလို႕.. ဆင္းဆင္းဆိုၿပီး လက္ကကိုင္ဆြဲထိန္း ေအာက္ကိုဆင္းခိုင္းရတယ္.. မီးစက္ပိတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ေမွာင္ကလည္းေမွာင္.. မီးေလာင္တယ္ဆိုေတာ့ ေၾကာင္သြားၾကတာလည္း ပါပါလိမ့္မယ္.. ပစၥည္းယူရမယ့္အထပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဖိနပ္ခၽြတ္မွာ ဖိနပ္ေတြအမ်ားႀကီး.. တခ်ဳိ႕ကေလးေတြနဲ႕ ဆရာမေတြ ဖိနပ္မယူႏိုင္ဘဲ ေျပးဆင္းသြားၾကပုံပဲ.. အထဲကို၀င္ေတာ့ တံခါး၀မွာတင္ အနံ႕တစ္ခုက ႏွာေခါင္းထဲ စူးခနဲ၀င္.. ဒီအနံ႕ကို သိပ္ရင္းႏွီးတာပဲ.. ဟုတ္တာေပါ့.. သိပ္ကိုရင္နာစရာေကာင္းတဲ့အနံ႕.. တုန္လႈပ္ရတဲ့အနံ႕... ICT မီးေလာင္ေတာ့ တစ္ေနကုန္ ဒီအနံ႕က ႏွိပ္စက္ခဲ့တာ.. စိတ္ထဲမွာ ဆတ္ခနဲတုန္သြားတာသိလိုက္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္လာရင္းကိစၥကို သတိရလိုက္ၿပီး ပစၥည္းေတြထားတဲ့အခန္းကို အေျပး၀င္.. Laptop ကိုေကာက္လြယ္.. ပိုက္ဆံအိတ္ေျပးယူ.. မနက္ကမွ သူငယ္ခ်င္းအႀကံဳပါးလိုက္တဲ့ သူ႕ မဂၤလာေဆာင္ဓါတ္ပုံေတြ အိတ္ထဲေကာက္ထည့္ (တိုက္က အာစီတိုက္ဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ မီးမကူးလာႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႕ေပါ့ ).. ရုံးမွာ ညအိပ္လို႕ ယူလာတဲ့အ၀တ္အစားေတြနဲ႕ အိပ္ရာလိပ္ကိုေတာ့ ခ်န္ထားခဲ့လိုက္တယ္.. ဒါေတြမရွိလည္း ျဖစ္တာပဲေလ.. ေမွာင္နဲ႕မည္းမည္းကို ေအာက္ထပ္အေျပးဆင္း.. ထမင္းစားခန္းအထပ္၀င္ၿပီး စာအုပ္ေတြ သယ္ရမလားစဥ္းစားေသးတယ္.. ေနာက္ေတာ့.. မသယ္ေတာ့ဘူးကြာ.. ခုေလာေလာဆယ္ ပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြေတာင္ ဘယ္နားသြားထားရမွန္းမသိေသးဘူး.. ရုံးက ပစၥည္းေတြလည္း ႏိုင္သေလာက္ကူသယ္ရဦးမွာ.. စာအုပ္က ဒီအခ်ိန္မွာ အေရးမႀကီးေတာ့ဘူးဆိုၿပီး.. ေအာက္ကိုဆင္းခ်လာလိုက္တယ္.. ဓါတ္ပုံေတြကို ယူလာေပးတဲ့သူငယ္ခ်င္းလက္ထဲ ထည့္ခဲ့လိုက္တယ္.. သူလည္း ဘာယူလို႕ယူရမွန္းမသိျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဓါတ္ပုံေတြသတိရလိုက္တာျဖစ္မယ္.. :)
လူေတြလည္း တရုန္းရုန္း.. ကိုယ္ကလည္း Laptop ႏွစ္လုံး ၊ အိတ္တစ္လုံးနဲ႕ စက္ဘီးနားမွာသြားရပ္ရင္း ဘယ္လုိလုပ္ရမွန္းမသိ စဥ္းစားေနတာ.. ရုံးက ပစၥည္းေတြလည္း သယ္ခ်င္ေသးတယ္.. ကိုယ့္ပစၥည္းလည္း ခ်ထားခဲ့လို ့မျဖစ္.. ဘာလုပ္ရမယ္မွန္းမသိျဖစ္ေနတုန္း.. ဖိုရမ္ကေန ခင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေရာက္လာတယ္.. ပစၥည္းေတြ ငါ့ေပးလိုက္ေတာ့.. ရုံးပစၥည္းေတြ သယ္မယ္ဆို သြားသယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ပစၥည္းေတြရယ္.. ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ Laptop တစ္လုံးရယ္ကို ယူသြားေပးတယ္.. သူ႕အိမ္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရုံးနဲ႕ နီးေတာ့ ကံေကာင္းတာေပါ့.. ပစၥည္းေတြသယ္ၾကမယ္ဆိုေတာ့ စက္ပစၥည္းေတြထည့္ဖို႕ စကၠဴပုံးေတြ လိုလာပါေရာ.. အဲဒါေတြက အေပၚထပ္မွာ.. အေရာင္းခန္းက ညီမေလးက ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲျဖစ္ေနတုန္း.. လာ .. ယူမယ္ဆို အစ္မလိုက္ခဲ့မယ္.. မီးက ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ဒီဘက္မေရာက္ႏိုင္ဘူး..ဆိုၿပီး အေပၚထပ္ကို ဒုတိယအေခါက္တက္ရတယ္.. ပထမတစ္ေခါက္တက္တည္းက ေျခေထာက္ေတြတုန္ၿပီး အားမရွိသလိုျဖစ္ေနတာ.. ခုတစ္ေခါက္လည္း ဒီလိုပဲ.. ဒါေပမယ့္ အေပၚကိုေရာက္ေအာင္တက္.. ဓါတ္မီးရွာၿပီး ႏိုင္သမွ် စကၠဴပုံးေတြ သယ္ခ်လာလိုက္တယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႕ တက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္က သုံးေလးေယာက္လည္းလိုက္တက္လာလို႕ ပစၥည္းသယ္ရေလာက္ေအာင္ အဆင္ေျပတယ္ေပါ့.. စိတ္ထဲမွာေတာ့ ရတနာပုံေစ်းမီးေလာင္တုန္းကလို အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး.. ရုံးကပစၥည္းသယ္ႏိုင္သမွ်သယ္မယ္လို႕ စိတ္ထဲမွာထားထားေတာ့ အေပၚလည္းတက္ရဲခဲ့တယ္.. ရတနာပုံေစ်းမီးေလာင္တုန္းက ကိုယ့္အထပ္ ကို္ယ့္ရုံးကပစၥည္းေတြ မသယ္ႏိုင္ဘဲ မေလာင္မခ်င္း တစ္ေနကုန္ဒီတိုင္းထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ရတာ.. ငါတို႕ မသယ္ခဲ့လိုက္ရေလျခင္းဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က အရမ္းကိုခါးပါတယ္.. ခု သယ္ႏိုင္ခြင့္ရေတာ့ ကိုယ္ႏိုင္သမွ် သယ္မယ္လို႕ စိတ္ကူးထားေတာ့ ဘာေတြအေရးႀကီးလဲ.. ရန္ကုန္ကိုခရီးထြက္သြားတဲ့ ဆရာနဲ႕ ဆရာမက ဘာေတြအေရးႀကီးတယ္ ၊ ဘာေတြသယ္ရမယ္ေျပာလဲ ဖုန္းသတင္းကို နားစြင့္ေနရတယ္.. ဆရာမကေတာ့ တစ္ခုခုဆို လူသာအေရးအႀကီးဆုံးလို႕ မွာထားေပမယ့္ ကိုယ္ေတြက လက္လြတ္ထြက္မေျပးခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပါ.. ေနာက္ေတာ့ အေရးႀကီးတာေတြ ျပန္တက္ယူ.. (အင္း ေရးရင္းမွ သတိရတယ္.. မီးေလာင္ေနတုန္းက အေပၚထပ္ကို တက္လိုက္ဆင္းလိုက္လုပ္ခဲ့တဲ့အေခါက္ေရက နည္းမွ မနည္းပဲ)..
အေရာင္းခန္းနဲ႕ Cyber က ပစၥည္းေတြေရႊ႕.. အေရးထဲ.. မီးသတ္ကလား ဘယ္အဖြဲ႕ကလည္းမသိ.. လူတစ္ေယာက္က ပစၥည္းေတြသယ္မေနနဲ႕.. မီးက ႏိုင္တယ္.. ပ်က္ဆီးတာပဲ အဖတ္တင္မယ္ဘာညာနဲ႕ လာေဟာက္ေနတာ.. စိတ္ထဲကေတာ့ ေထာင္းခနဲပဲ..ကိုယ္က လူငယ္မို႕ သာျပန္မေျပာျဖစ္လိုက္တာ.. မီးကိုႏိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့စကားက ဘယ္ေလာက္မ်ား ယုံစားလို႕ ရႏိုင္ပါမလဲ.. တကယ္မႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း မထင္ခဲ့လို႕လို႕ ဆိုတဲ့စကားနဲ႕တင္ ကိုယ္ေတြက ခံလိုက္ရမွာ.. တစ္ခါခံရဖူးတဲ့လူေတြအေနနဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ဒုတိယတစ္ခါ အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူးဆုိတဲ့စိတ္က ပိုျပင္းထန္လာပါတယ္.. မီးသတ္ကားေတြ ထပ္ေရာက္လာတာ.. မီးၿငိွမ္းေနတာသိေပမယ့္ အဲဒါကို အေရးမလုပ္အားပါဘူး.. ေရာက္လာတဲ့ကားေတြေပၚ ပစၥည္းေတြ ကူတင္.. မီးအေျခအေနေစာင့္ၾကည့္.. အေရာင္းခန္းက ပစၥည္းေတြ အကုန္သယ္ၿပီးမွ မီးက လုံးလုံးၿငိမ္းသြားပါတယ္.. ဟားဟား.. တကယ္ပါပဲ.. မီးလည္းၿငိမ္းသြားေရာ လူေတြလည္း ေျခကုန္လက္ပန္းက်.. မီးေလာင္ေနတုန္းက သိပ္သတိမထားမိတာ.. မီးၿငိမး္သြားေတာ့မွ ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ျဖစ္ေနၿပီး ကိုယ့္ရင္ခုန္သံကိုယ္ ျပန္ၾကားေနရတဲ့အထိ စိတ္ကအရမ္းလႈပ္ရွားေနပါေရာလား.. ကဲ.. မီးၿငိမ္းသြားၿပီဆိုေတာ့ အၿပီးသတ္အေျခအေနခဏေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ပစၥည္းေတြ ျပန္ေနရာခ်ရပါတယ္.. အေရာင္းခန္းက အဓိကေပါ့.. Cyber ဘက္ကို Service က ေယာက်္ားေလးေတြ၀င္.. အေရာင္းခန္းကို ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ အေရာင္းခန္းက ညီမေတြ ၊ Copier ခန္းဘက္က ညီမေတြ၊ Training Reception ကအစ္မေတြနဲ႕ ပစၥည္းေတြ ျပန္ထား.. အေရာင္းခန္းက ညီမကို ေနာက္မိေသးတယ္.. ေနာက္တစ္ခါ အေရာင္းခန္းက ပစၥည္းေတြ ကူရွင္းဖို႕လိုတယ္ဆို ေအးေအးေဆးေဆးေျပာပါဟယ္.. လာကူေပးပါ့မယ္.. ခုလိုေတာ့ အလန္႕တၾကားႀကီးမလုပ္စမ္းပါနဲ႕ လို႕.. ဟူးးး ေမာခဲ့ရတဲ့ ဒုတိယအႀကိမ္မီးအေတြ႕ အႀကံဳပါ.. ဒီတစ္ခါေတာ့ အားလုံးၿပီးဆုံးသြားတဲ့အခ်ိန္ ဆက္မေမာရလို႕ ဘယ္သူ႕ကို ေက်းဇူးတင္မွန္းမသိ.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
Friends
Subscribe To
Posts
Comments