အိပ္မက္တစ္ခုမက္ခဲ့တာ ေမ ၂၁ ညကေပါ့.. ကြၽန္ေတာ္က ေတာင္ေပၚေဒသတစ္ေနရာမွာ
ရွမ္းလိုလိုေတာင္ေပၚသားေတြနဲ႕ လိုက္သြားရတယ္.. သူတို႕က
ကိုယ့္ကိုဖမ္းၿပီးေခၚသြားသလိုမ်ဳိး.. အၾကမ္းပတမ္း
ႀကိဳးေတြဘာေတြတုပ္ၿပီးေခၚသြားတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ကို
သူတို႕လူေတြ၀န္းရံၿပီး ေခၚသြားခံရတာ.. ကိုယ့္ပုံစံကလည္း
အားမတန္လို႕မာန္ေလွ်ာ့ၿပီး သူတို႕နဲ႕လိုက္သြားရတဲ့ပုံစံမ်ဳိး..
သူတို႕ရဲ႕ရြာကိုေရာက္ေတာ့.. ရြာလူႀကီးလိုလိုလူတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို
တစ္ခုခုေျပာတယ္.. ၿပီးေတာ့ ဂမုန္းပင္(ကြင္းထိုးဂမုန္းပင္)ကို
ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ေျမေပၚပစ္ခ်ေပးလိုက္တယ္.. ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ပါးစပ္ကေန
တစ္ခုခုေျပာၿပီး ေျမေပၚလဲေနတဲ့ဂမုန္းပင္ကို ေရနဲ႕ေလာင္းလိုက္တဲ့အခါ
အပင္ကေန ပန္းအဖူး ရုိးတံနဲ႕ခ်က္ခ်င္းထြက္လာ.. ငုံရာကဖူး.. ဖူးရာကေန
ခ်က္ခ်င္းပြင့္သြားပါတယ္.. ပန္းက ႏွစ္ပြင့္လားသုံးပြင့္လား မေျပာတတ္ဘူး..
ျဖဴေဖြးၿပီးအပြင့္ခပ္ႀကီးႀကီးနဲ႕လွတာေတာ့ မွတ္မိတယ္.. အဲလိုပန္းေတြ
ခ်က္ခ်င္းပြင့္လာတာျမင္ေတာ့ ရြာလူႀကီးလိုလိုလူနဲ႕ တျခားသူေတြ
ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြ ေျပာင္းကုန္တယ္.. အိပ္မက္က
ဒီမွာတင္ပဲၿပီးသြားေလရဲ႕.. အဲဒီအိပ္မက္မက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ..
ေနာက္ထပ္ေနာက္ထပ္ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အိပ္မက္ေတြ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ
ဆက္တိုက္ျဖစ္လာခဲ့တယ္.. ကိုယ့္အသားကိုယ္ဆြဲဆိတ္ၾကည့္ေတာ့လည္း အနာသားပဲ..
အိပ္မက္က ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ လွလြန္းလို႕ ဒီအိပ္မက္ကေန လန္႕ႏိုးသြားမွာကို
စိုးရိမ္မိပါရဲ႕.. ထီးစိုင္သီခ်င္းထဲကလို "အိပ္မက္ကလွတယ္..
ဘ၀ကရုပ္ဆိုးတယ္ ထင္ေနသူကို.. ႏွစ္သိမ့္ပါရေစ... မိုးမလင္းေသးဘူး..
အိပ္ဦးလို႕.." ခပ္တိုးတိုးလာေျပာေပးေနေစခ်င္ပါရဲ႕ေလ..
Friends
Subscribe To
Posts
Comments