မေန႕ကလား ...မေန႕ေတြက မ်ားလြန္းေတာ့ ဘယ္ေန႕မွန္း ေသခ်ာမသိေတာ့ဘူး.. မေန႕မ်ားစြာထဲက မေန႕တစ္ေန႕ကေပါ့ .. လေပါင္းမ်ားစြာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြၽန္ေတာ္ ေမ့ထားခဲ့တဲ့.. ေၾသာ္..မဟုတ္ပါဘူး.. ေမ့ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး.. တကယ့္အျဖစ္ကို ကြၽန္ေတာ္မေတြးမိခဲ့တာ.. သိၿပီးသားကိစၥတစ္ခုရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲတကယ့္အျဖစ္ကို ဆက္မေတြးမိခဲ့တာ.. ဆက္မေတြးမိလို႕ မတုန္လႈပ္မိခဲ့တဲ့ ကိစၥတစ္ခုရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲကို ကြၽန္ေတာ္ ဖ်တ္ခနဲေတြးမိလိုက္ရတယ္.. တုန္လႈပ္သြားခဲ့ရတယ္.. ဒီလိုပဲ လေပါင္းမ်ားစြာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ.. ကြၽန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးတစ္ခု ေရေပၚမွာေရးတဲ့အရုပ္လို ျဖစ္သြားခဲ့တာ.. အဲဒီအျဖစ္ေလးေၾကာင့္ ဟင္းလင္းျပင္ထဲမွာ လြင့္ေမ်ာရသလို မွီတြယ္စရာေနရာမရွိ တစ္ညနဲ႕တစ္ရက္တိတိ စိတ္ထဲရင္ထဲမွာ လစ္ဟာသြားရတာ.. ညခင္းဘက္ အိမ္အျပန္လမ္းေပၚမွာ တေလာကလုံးမွာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္သြားတဲ့ မွီတြယ္ရာမဲ့သိမ္ငယ္တဲ့ ခံစားခ်က္က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မေန႕မ်ားစြာထဲက မေန႕တစ္ေန႕မွာ ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့ပါတယ္.. ဒါ လြမ္းစရာလား..နည္းနည္းေတာ့ လြမ္းဆြတ္ဖို႕ေကာင္းသလိုပဲ..ဒါ တုန္လႈပ္စရာလား..နည္းနည္းေတာ့ တုန္လႈပ္ဖို႕ေကာင္းသလိုပဲ.. အဲဒီတုန္လႈပ္မိျခင္းရဲ႕ အက်ဳိးရလဒ္အျဖစ္ မျဖစ္ႏိုင္တာကို ကြၽန္ေတာ္မေမွ်ာ္မွန္းျဖစ္ေတာ့တာ... အျဖစ္မွန္နဲ႕အနီးစပ္ဆုံးကို ျမင္ေအာင္ႀကိဳးစားလိုက္မိတာ..အဲဒါကို လက္ခံႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားေနမိတာေတြ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မေန႕မ်ားစြာထဲက မေန႕တစ္ေန႕မွာ ျဖစ္ပ်က္သြားေလရဲ႕.....
Friends
Subscribe To
Posts
Comments