Events , Thoughts And Memories In My Life

လူတစ္ေယာက္မွာ မ်က္ႏွာဘယ္ႏွစ္ခု ရွိႏိုင္ပါသလဲ..။ တစ္ေယာက္တည္းမို႕ မ်က္ႏွာတစ္ခုတည္း ရွိသင့္သလား။ မ်က္ႏွာတစ္ခု ထက္ပိုရွိသင့္တယ္ဆိုရင္ေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ရွိႏိုင္သလဲ ..။ မ်က္ႏွာတစ္ခုတည္းရွိသူကို ခ်ီးက်ဴးသင့္ၿပီး မ်က္ႏွာအမ်ားႀကီးရွိသူကို အျပစ္တင္သင့္သလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္မေတြ႕ဖူးေသာ လူတစ္ေယာက္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုထက္မက ရွိေနသည္။ သူ႕ကို .. ေမာင္ ..လို႕ပဲ ေခၚၾကပါစို႕။

ေမာင့္ကို ေတြ႕ဖူးခါစက သုန္မႈန္ေနေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္...။ လူမရွိေသာ စာသင္ခန္းက ေနာက္ဆုံးစာသင္ခုံမွာ ေမာင္တစ္ေယာက္တည္း အေဖာ္မဲ့ၿငိမ္ဆိတ္စြာထိုင္လ်က္...။ အတန္းေနာက္ဆုံးက အမႈိက္ပုံးထဲ ခ်ဳိခ်ဥ္ခြြံလာပစ္ေသာ ၊တစ္ဖက္စာသင္ခန္းက ေရာက္လာေသာ ကြၽန္မကို ေမာင္ကဖ်တ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္သည္။ ေမာင့္မ်က္ႏွာက တင္းသလိုလို မႈန္သလုိလို ေပမယ့္ ေမာင့္အၾကည့္ေတြက စူးရွလွသည္ ။ တစ္ဖက္သား ရင္ထဲကို ထြင္းေဖာက္ၿပီး ၾကည့္တတ္ေသာ အၾကည့္မ်ဳိး။ အင္မတန္တည္ၿငိမ္ေသာ စိတ္ႏွလုံးဆီမွ လာေသာအၾကည့္မ်ဳိး။ အဲဒီတစ္ခါေလးဆုံဖူး႐ုံႏွင့္ပင္ ေမာင့္ရင္ထဲမွာ ေမာင့္စိတ္ကို ေလးလံေစေသာ အရာတစ္ခုခု ရွိေနမည္ဆိုတာ ကြၽန္မအကဲခတ္မိသြားသည္။ ေမာင့္မ်က္ႏွာႏွင့္ ေမာင့္အၾကည့္က အနည္းငယ္ ဆန္႕က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္ပဲ ။ တည္ၿငိမ္စူးရွသည့္အၾကည့္ႏွင့္ ခပ္မႈန္မႈန္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာေပးက လိုက္ဖက္စပ္ဟပ္မႈမရွိ၊ အနည္းငယ္ ေတ့လြဲလြဲေနသလိုပင္။ ဒါ...ေမာင့္ကို ပထမဦးဆုံးျမင္ဖူးစ ၊ ကြၽန္မ မွတ္မိေသာ မ်က္ႏွာ....။

ေနာက္ထပ္မွတ္မိေနေသာ ေမာင့္ရဲ႕ အျခားမ်က္ႏွာတစ္ခုက ေက်ာင္းသက္ဒုတိယႏွစ္... ေက်ာင္းကအျပန္ ကားေပၚမွာျမင္ခဲ့ရသည္ ...။ ကြၽန္မကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ႏွင့္ မထိခလုတ္ ထိခလုတ္၀ိုင္းစေနေသာ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားၾကားမွာ ေမာင္က ေတမိ။ ၀င္လည္း မစ၊ တားလည္းမတား ဘာသိဘာသာေနသည္။ တစ္ခုပါပဲ..အဲဒီအခ်ိန္က ေမာင့္မ်က္ႏွာ ၾကည္လင္ေနတာ မွတ္မိသည္။ ၾကည္လင္ေပမယ့္ တစ္ဖက္သားကို မခန္႕ေလးစားၿပီတီတီ မ်က္ႏွာေပးမ်ဳိးမဟုတ္။ ၾကည္၍တည္သည့္ မ်က္ႏွာမ်ဳိး ..။ ကြၽန္မ အင္မတန္ႏွစ္သက္ေသာ ေမာင့္မ်က္၀န္းေတြကလည္း ေတြ႕ဖူးစကလိုပဲ ေလးနက္တည္ၿငိမ္လ်က္..။ ကားေပၚက ဆင္းခါနီးမွာ ေမာင္က ကြၽန္မကို ဖ်တ္ခနဲၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးသြားသည္။ အစအေနာက္သန္ၾကေသာ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္လာေသာ အားနာၿပံဳးလား မဆိုႏိုင္..။ေမာင့္ရဲ႕ အၿပံဳးမ်က္ႏွာကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျမင္ဖူးျခင္းပင္ ..။

ေနာက္တစ္ႏွစ္ေလာက္မွာ ေက်ာင္းၿပီးသြား၍ အလုပ္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဘြဲ႕လြန္ဆက္တက္ေသာ ေမာင္ႏွင့္ ျပန္ဆုံရသည္။ ဒီတစ္ခါ ျပန္ဆုံရေသာ ေမာင့္မ်က္ႏွာက အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့...။ သုန္မႈန္ျခင္း ကင္းေနသည္။ ၾကည္စင္ျခင္းရဲ႕ ဟိုဘက္ကို နည္းနည္းလြန္ေနသည္။ အရင္လို မ်က္ႏွာမ်ဳိးရွိဖို႕ တမင္ႀကိဳးစားထားရေသာ မ်က္ႏွာေပးမ်ဳိး ..။ အထူးသျဖင့္ ေမာင့္မ်က္ႏွာေပၚက မ်က္၀န္းအၾကည့္ေတြ..။ အရင္လို မတည္ၿငိမ္ေတာ့ ။ အနည္းငယ္လႈပ္ခတ္ေနသည္...။ စူးရွေလးနက္ေသာအၾကည့္ေတြအစား ရႊန္းစိုေတာက္ပေသာ ၊တဖ်တ္ဖ်တ္ အရည္ၾကည္လဲ့ေသာ အၾကည့္ေတြက ၀င္ေရာက္ေနသည္။ ဘယ္လိုအရာေတြက ေမာင့္မ်က္ႏွာရဲ႕ တည္ၾကည္ျခင္း ၊ မ်က္၀န္းအၾကည့္ေတြရဲ႕ ေလးနက္ျခင္းကို ဖ်က္ဆီးပစ္သလဲ။ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိျပည့္၀သြား၍ ေက်နပ္ျခင္းေတြႏွင့္ ေလွ်ာ့ခ်ပစ္လိုက္ေသာ စိတ္အေျခအေနေၾကာင့္လား ..။ လုပ္ငန္းသဘာ၀အရ လက္ပြန္းတတီးရွိေနေသာ ခ်က္တင္ဆိုတာေၾကာင့္လား။ မိန္းကေလးႏွင့္ ကင္းရွင္းသည္ဟု နာမည္ႀကီးခဲ့ေသာ ေမာင္က .. ခုက်ေတာ့ ဖုန္း၊ ခ်က္တင္ႏွင့္ မိန္းကေလးေတြႏွင္႕ ၾကည္တတ္ အီတတ္ၿပီဆိုေသာ သတင္းေတြက မၾကားခ်င္မွ အဆုံး ...။ အဲဒါေတြကို သာယာတတ္သြားေသာ ေမာင္ .. တည္ၿငိမ္ေလးနက္ေသာမ်က္ႏွာကေန မိန္းကေလးေတြကို ဂ႐ုျပဳမိလ်က္ႏွင့္ မျပဳမိေယာင္ ၊ မိန္းကေလးမ်ားကို ဂ႐ုစိုက္ခ်င္လ်က္ႏွင့္ ဂ႐ုမစိုက္ေယာင္ျပဳထားေသာ မ်က္ႏွာမ်ဳိး ေျပာင္းသြားရၿပီေလ ...။ ေမာင့္ကိုယ္ေမာင္ပင္ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ ဒီေလာက္အေျပာင္း အလဲမ်ားမွန္း သိႏိုင္မည္မဟုတ္။ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ျဖစ္ေသာ ကြၽန္မ ၊ ေမာင့္မ်က္ႏွာကို စာအုပ္တစ္အုပ္လို ဖတ္႐ႈခြင့္ရခဲ့ေသာ ကြၽန္မက ေျပာင္းလဲသြားေသာ ေမာင့္မ်က္ႏွာေတြကို အံ့လည္းအံ့ၾသ ၊ တုန္လည္း တုန္လႈပ္ေသာစိတ္ႏွင့္ သိခဲ့ျမင္ခဲ့ရပါသည္။

ေနာက္ဆုံးအေနႏွင့္ ကြၽန္မသိခြင့္ရခဲ့ေသာ ေမာင့္မ်က္ႏွာက ကြၽန္မကိုအႀကီးအက်ယ္ စိတ္ပ်က္ေစခဲ့ ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပ်က္သုဥ္းေစခဲ့သည္။ အဲဒီေန႕က ေနာက္ဆုံးေပၚ စကားေျပာစက္ေတြရဲ႕ အလယ္မွာ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဧည့္သည္အျဖစ္ ကြၽန္မက လိုက္ပါေရာက္ရွိေနခဲ့သည္။ တိုက္ဆိုင္သည္မွာ ေမာင္ကလည္း အဲဒီေနရာကို ေရာက္ႏွင့္ေနခဲ့သည္ပင္။ ကြၽန္မလို ဟိုေငးသည္ေငးဧည့္သည္အျဖစ္ႏွင့္မဟုတ္။ ဟိုေမးသည္ေမး ေစ်းစကားေတြေျပာေနေသာ ၊ စိတ္ႀကိဳက္ ပစၥည္းေရြးေနေသာ ၀ယ္သူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္။ ၿပီးေတာ့ ေမာင့္နံေဘးမွာ ေမာင္ႏွင့္အတူ ပစၥည္းေရြးေနေသာ၊ ေမာင္..သိပ္အေလးထား ၊ ေလးစားရသူပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ကြၽန္မမ်က္၀န္း၊ ကြၽန္မမ်က္ႏွာကို ေမာင့္ထံမွ အတတ္ႏိုင္ဆုံး သတိႏွင့္ လႊဲဖယ္ေနခဲ့သည္။ ေမာင္ကလည္း ကြၽန္မလိုပင္။ ကြၽန္မထက္ တစ္ခုပဲပိုသည္။ အဲဒါက .. ေမာင့္ကို ကြၽန္မက လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္မွာကို စိုးရိမ္ေနေသာစိတ္....။အဲဒီ စိတ္ကေလးက ေမာင့္မ်က္ႏွာမွာ အထင္းသားေပၚေနသည္။ ဆိုင္က ျပန္အထြက္မွာမွ ေမာင့္ကို လွမ္းျမင္ေသာ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းက အမွတ္တမဲ့ႏွင့္ ေမာင့္နာမည္ကို ေရရြတ္မိသည္။

ဖ်တ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္လာတာ .. ေမာင့္မ်က္ႏွာ မဟုတ္။ ေမာင့္နံေဘးက မ်က္ႏွာ..။ သူ႕မ်က္ႏွာ ၊ သူ႕မ်က္လုံးမွာ စူးစမ္းစုံစမ္းေသာ အေရာင္ေတြက တဖ်တ္ဖ်တ္ေျပးလို႕ပဲ ..။ ေမာင္ကေရာ .. ေမာင့္မ်က္ႏွာကေရာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနခဲ့သလဲ..။ ကြၽန္မေကာင္းေကာင္းမွတ္မိသည္..။ သားတစ္ေယာက္၏ ႐ုိက်ဳိးေသာ ၊ တစ္ျခားသူမသိေအာင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ဟန္ေဆာင္ထားတာေတြ၊ ဖုံးဖိထိန္းသိမ္းထားတာေတြကို ကိုယ္မသိေစခ်င္ေသာ လူရဲ႕ေရွ႕မွာမွ ဖြင့္ထုတ္၀န္ခံလိုက္ရမွာကို စိုးရိမ္ေနေသာ ၊ ကြၽန္မသတ္မွတ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္မွာရွိသင့္သည့္ ႐ုိးသားပြင့္လင္းျခင္းမ်ဳိး အျပည့္အ၀မရွိေသာ... ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်ိန္တည္း၊တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ကြၽန္မ ျမင္ခြင့္ရလိုက္သည္။

ကြၽန္မကို စူးစမ္းလာေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ ေရွာင္ဖယ္ေနေသာမ်က္ႏွာ ႏွစ္ခုအတြက္ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ပင္ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ ၿပံဳးျပမိခဲ့သည္။ ကြၽန္မရင္ထဲမွာေတာ့ ခႏိုးခနဲ႕ တိတ္ဆိတ္စြာရယ္ေမာမိျခင္းႏွင့္အတူ တဆစ္ဆစ္နာက်င္ျခင္းေတြ ျပည့္က်ပ္လ်က္...။ အဲဒီအခ်ိန္က ျမင္ခဲ့ရေသာ ေမာင့္ရဲ႕မ်က္ႏွာေၾကာင့္ .. အႏွစ္ႏွစ္အလလ ကြၽန္မမက္ခဲ့ေသာ အိပ္မက္မ်ား တစ္စစီျဖစ္သြားခဲ့သည္။ စိတ္ကူးႏွင့္ထုဆစ္ခဲ့ရေသာ ပုံရိပ္လႊာတစ္ခု အပိုင္းပိုင္း ပ်က္က်ဳိး သြားခဲ့ရသည္...။ တမက္သက္သက္ ထားခဲ့ရေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ေျမျမွဳပ္ပစ္လိုက္ရသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ... ေမာင့္မ်က္ႏွာေတြကို ဖတ္ခြင့္ရခဲ့သည့္အတြက္ ၊ လူတစ္ေယာက္မွာ မ်က္ႏွာေတြ အမ်ားႀကီးရွိႏိုင္သည္ဆိုတာကို သိခြင့္ရခဲ့သည့့္အတြက္ ၊ အျပင္ကမၻာကဟု ကြၽန္မထင္ျမင္ထားခဲ႕မိေသာ ေမာင့္ကို ေဟာဒီကမၱာေျမေပၚက၊ ကြၽန္မႏွင့္ တန္းတူလူတစ္ေယာက္ပဲဆိုတာ ကြၽန္မနားလည္သေဘာေပါက္ခြင့္ ရလိုက္သည့္အတြက္ ... စြန္႕လႊတ္လိုက္ရတာေတြမ်ားေပမယ့္လည္း ကြၽန္မမွာ ေနာင္တေတြရွိမေနခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပင္...။

ဒီလိုေတြေျပာေနေသာ ကြၽန္မမွာေရာ.. မ်က္ႏွာဘယ္ႏွစ္ခု ရွိေနသည္လဲ....။ ဘယ္သူႏွင့္မဆို မေျပာင္းလဲတတ္ေသာ မ်က္ႏွာတစ္မ်ဳိးတည္းႏွင့္လား။ ဒါမွမဟုတ္ .....။ ေမာင့္ထက္မ်ားျပားေသာ မ်က္ႏွာေတြႏွင့္လား။

လူႏွင့္လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေကာင္းစြာက်င္လည္ဖို႕အတြက္ တစ္ခုတက္မကေသာမ်က္ႏွာေတြရွိဖို႕ လိုအပ္သည္လား။

ကဲ...ရွင္တို႕ေတြမွာေရာ ... ။