“ကြၽန္ေတာ္၏ သူ”
သူ၏ မ်က္လုံးတို႕ သည္ က်ယ္၏။ ႀကီး၏ ။ မ်က္ေတာင္တို႕ ရွည္စင္း၏။ သူ႕ တစ္ကိုယ္လုံးတြင္ အလွဆုံးက မ်က္လုံးျဖစ္သည္။ သို႕ ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္သေဘာက်ေသာ ထိုမ်က္လုံးေတြကို သူကိုယ္တိုင္က မႀကိဳက္ပါ။ မ်က္လုံးေရွ႕တြင္ မ်က္မွန္မပါလွ်င္ ဘာကိုမွ မျမင္ရေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုပါသည္။ သူ႕ မ်က္လုံးမ်ားသည္ သူ၏ပြင့္လင္းမႈကိုျပသည္။ ရုိးသားမႈအေရာင္လည္း လင္းလက္သည္။ ျဖဴစင္သည္ဟုေတာ့ မဖြင့္ဆိုႏိုင္ ။ ထိုမ်က္လုံးမ်ား၏အၾကည့္မွာ စိတ္ကိုဆြဲငင္သည္။ ထမင္းစားသည့္အခါတိုင္း မ်က္မွန္ခြၽတ္ၿပီးမွ စားတတ္သည္။ ထိုအခါမွ သူ႕မ်က္လုံးမ်ားကို အားပါးတရျမင္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႕မ်က္လုံးႏွင့္ သူ႕အၾကည့္ကို ခ်စ္သည္။ မသို၀ွက္တတ္ေသာ ၊ မညာတတ္ေသာမ်က္လုံးမ်ား၏အေရာင္သည္ တစ္မ်ဳိးခ်စ္စရာေကာင္းေလသည္။ ထိုအၾကည့္မ်ားက တခါတရံတြင္ နာက်င္ေစတတ္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္သည္။
ထိုမ်က္လုံးမ်ားႏွင့္သူကမူ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္သည္ကို မသိဟုထင္သည္။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျခင္းလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ သိလ်က္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ေရွ႕မတိုးသာေအာင္ ေနတတ္ျခင္းလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူသည္ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ေတာ့ ခ်စ္ခင္သည္။ သူႏွင့္ပတ္သက္၍ ကမ ၻာၿပိဳသည့္ေန႕လည္း ကြၽန္ေတာ့္တြင္ရွိခဲ့ဖူးေလသည္။ သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ႏိုင္ဟု သိခြင့္ရသည့္ေန႕က ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း သူ႕မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ သူ႕အၾကည့္ကို ဆက္ခ်စ္ၿမဲျဖစ္သည္။ သူ႕ မ်က္လုံးမ်ားသည္ မညာတတ္ေသာ ၊ မာယာမပါေသာအၾကည့္တည္ရာအျဖစ္ ယုံၾကည္မိၿမဲျဖစ္သည္။ သူ႕ကိုလည္း ဆက္ခ်စ္ၿမဲသာျဖစ္သည္။
Labels: Essay
1 Comment:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
I think it would be better if you use Zawgyi font as it is being used in most of Myanmar blogs and the color of the text would be more readable if the brightness of the font color is reduced or used other less bright color.
Sorry for my humble opinion.
Keep it up !!
and Best of luck !