ကြၽန္ေတာ္ ဆယ္တန္းတက္ေတာ့ အေဆာင္ေနရတယ္.. ကြၽန္ေတာ္တို႕တုန္းက fresher ေပမယ့္ ေက်ာင္းတက္စရာမလိုဘဲ အျပင္ေျဖလုပ္ခြင့္ရွိပါတယ္.. အဲလိုလုပ္ခြင့္ရွိတာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ ေနာက္ဆံုးပဲ.. အေဆာင္ကိုေရာက္သြားေတာ့ ပထမဆုံးတစ္ညက ႏွစ္ေယာက္အိပ္အခန္းေလးထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း.. ကိုယ္က ၀ီရိယေကာင္းၿပီး တစ္ရက္ႀကိဳ ေရာက္တာဆိုေတာ့ အေဆာင္သူက ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း .. ေနာက္ရက္မွ ေက်ာင္းသူေတြေရာက္လာ ၾကပါတယ္..အဲဒီထဲမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က သြက္သြက္လက္လက္နဲ႕ ေက်ာင္းသူသစ္အခ်င္းခ်င္းကို သူကစၿပီး တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္ လိုက္မိတ္ဆက္ပါတယ္.. အဲဒီကတည္းက သူနဲ႕ခင္ျဖစ္သြားတာ ခုခ်ိန္ထိပဲဆိုပါေတာ့.. ငယ္သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ေပမယ့္ အထက္တန္းကေန ခုထိေတာက္ေလွ်ာက္ခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္း ေတြထဲမွာ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္ေပါ့..
အေဆာင္ဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ႏွစ္မွ စဖြင့္တဲ့အေဆာင္ဆိုေတာ့ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသူ ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးပဲရွိတယ္ အားလုံးက ရင္းရင္းႏွီးႏွီးပါပဲ.. ဒါေပမယ့္ အေဆာင္ေနသူတို႕ ထုံးစံအတိုင္း ျပႆနာေလးေတြကေတာ့ အနည္းအက်ဥ္းရွိၾကတာပါပဲ.. အေဆာင္ေနေတာ့ မျမင္ဖူးတာေတြလည္း ျမင္ရ..မၾကားဖူးတာေတြလည္း ၾကားရ မႀကံဳဖူးတာေတြလည္းႀကံဳရပါတယ္.. အမ်ားစုထင္ၾကတာက ဆယ္တန္းကို အေဆာင္ေနၿပီးေျဖရတာ သိပ္ကို ဇိမ္က်တယ္.. သက္သာတယ္လို႕ထင္ၾကပါတယ္.. ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲလို မျမင္ပါဘူး.. ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေျပာတယ္.. အေဆာင္ေနရတာကလည္းဟယ္.. ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ကိုယ္လာေနၿပီး အမ်ဳိးအိမ္မွာ ပိုက္ဆံမရွိလို႕ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႕ေက်ာင္းလာတက္ရတဲ့ လူေတြလိုျဖစ္ေနတယ္တဲ့..
ၿပီးေတာ့ အေဆာင္ေက်ာင္းသူတိုင္း ျဖစ္တတ္ၾကတာက အိမ္လြမ္းနာက်တာပါပဲ.. ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သိပ္မလြမ္းတတ္ခဲ့ဘူး.. ေခါင္းထဲမွာ.. ဒီတစ္ႏွစ္ ဆယ္တန္းကို လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ ေအာင္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ရင္ ေနာက္ႏွစ္ဆို အိမ္နဲ႕ခြဲမေနရေတာ့ဘူးလုိ႕ပဲ ေတြးထားေတာ့ တျခားေက်ာင္းသူေတြလို မငိုျဖစ္ခဲ့ဘူး .. သူမ်ားနဲ႕ ျပႆနာျဖစ္ရင္ေတာ့ ငိုမိပါတယ္.. အေဆာင္သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္းကို.. ဆက္ေရးပါဦးမယ္..
Labels: Memories
Posts
