Events , Thoughts And Memories In My Life

ဆရာေတာ္ရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႕ “ဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း နီးနီးေလး” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးဖတ္ျဖစ္ပါတယ္.. အဲဒီထဲမွာ ေရႊဟသၤာမင္းဇာတ္ထဲမွာ ဟသၤာမင္းနဲ႕ လူ႕ျပည္ကမင္းတစ္ပါး ျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္ခင္ မိတ္ေဆြျဖစ္ၾကတဲ့အေၾကာင္းကို ေရးျပထားပါတယ္.. ျဗဟၼဒတ္မင္းနဲ႕ ထင္ပါရဲ႕.. (တိုင္းမသိ ဗာရာဏသီ.. မင္းမသိ ျဗဟၼဒတ္လုပ္ခ်လိုက္ၿပီ..ဟီးဟီး ).. ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးက ေရႊဟသၤာမင္းကို ခ်စ္လြန္းလို႕ ေနရပ္ကိုမျပန္ဘဲ နန္းေတာ္ထဲမွာ အၿပီးေနဖို႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္.. အဲဒီမွာ ဟသၤာမင္းျပန္ေျပာတဲ့ စကားေလးကို သိပ္သေဘာက်မိလို႕ ဒီပို႕စ္ေလးကို ေရးျဖစ္တာပါ..

ေရႊဟသၤာမင္းက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ “အရွင္မင္းႀကီး တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြဟာ အခ်င္းခ်င္း မျမင္ဖူးဘဲနဲ႕ သတင္းၾကားရုံနဲ႕တင္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၾကတယ္.. ဒါေပမယ့္ လူခ်င္းတကယ္ေတြ႕ေတာ့ မခ်စ္ခင္ဘူး.. တစ္ခ်ဳိ႕ေတြက်ေတာ့ သတင္းၾကားရုံနဲ႕တင္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၾကသလို အခ်င္းခ်င္းဆုံေတြ႕ၾကတဲ့အခါလည္း ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၾကတယ္.. ဒါေပမယ့္ အတူေနဖန္မ်ားလာတဲ့အခါက်ေတာ့ မခ်စ္ခင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အခ်င္းခ်င္း မုန္းသြားတတ္ပါတယ္.. အဲဒါေၾကာင့္ အရွင္မင္းႀကီးနန္းေတာ္မွာ အၿမဲတမ္းမေနပါရေစနဲ႕.. ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုရင္ တစ္လတစ္ခါျဖစ္ေစ.. အခ်ိန္အတန္ၾကာမွ နန္းေတာ္ကို လာခဲ့ပါ့မယ္” လို႕ ေျပာပါတယ္..

အဲလိုစကားမ်ဳိးကို ဦးေအးေမာင္ေရးတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးလိုက္ပါေသးတယ္.. မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆိုတာ အၿမဲတမ္းဆုံေတြ႕ေနတာထက္ လိုအပ္မွ ဆုံေတြ႕တာမ်ဳိးဟာ ခ်စ္ျခင္းကို ပိုရွည္ေစတယ္လို႕ ေရးထားတာေလးပါ.. သိပ္ကို ရင္းႏွီးကြၽမ္း၀င္လြန္းအားႀကီးသြားရင္ ခင္မင္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႕ တစ္ေယာက္မွာရွိတဲ့ ေလးစားစရာအခ်က္ေတြကို သိပ္မျမင္ေတာ့ဘဲ (ဒါမွမဟုတ္ ) အေလးမထားေတာ့ဘဲ ေနမိတတ္တယ္.. တစ္ခါတေလ မေျပာသင့္မေျပာအပ္တဲ့ စကားမ်ဳိးလည္း ေျပာမိတတ္တယ္.. အဲဒါနဲ႕တင္ မိတ္ပ်က္တတ္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္.. အၿမဲတမ္းမွန္တဲ့အခ်က္မဟုတ္ေပမယ့္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ မွန္တယ္လို႕ ကြၽန္ေတာ္ ယူဆမိတယ္..

ကြၽန္ေတာ့္မွာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္.. အဲဒီထဲမွာ အၿမဲမျပတ္ဆုံေတြ႕ရတယ္ဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ဳိးက သိပ္ရွားတယ္လို႕ ေျပာရမယ္.. အလုပ္အတူလုပ္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ဳိးပဲ အမ်ားစုရွိမယ္ေပါ့.. ဒါေပမယ့္ အလုပ္ေရာက္ရင္ သူ႕အလုပ္ ကိုယ့္အလုပ္ လုပ္ေနတာနဲ႕ပဲ ရင္းႏွီးတယ္ဆိုဦးေတာ့ အရမ္းႀကီးအကြၽမ္းတ၀င္ျဖစ္မလာေတာ့ဘူး.. ဒါေၾကာင့္မ်ား အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြ ရွည္ၾကာေနတယ္ထင္ပါရဲ႕..