Events , Thoughts And Memories In My Life

ေက်ာင္းတစ္ႏွစ္ပိတ္ၿပီး ေက်ာင္းျပန္တက္ရေတာ့ ဒုတိယတန္းပါ.. တက္ေနလက္စ ေက်ာင္းေလးမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး.. ေနာက္ထပ္ ၀န္ထမ္းအိမ္ရာစခန္းတစ္ခုကို ထပ္ေရႊ႕ရပါတယ္.. အဲဒီမွာက ေက်ာင္းသားဆိုလို႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕အိမ္က ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ အခန္းခ်င္းကပ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္.. စုစုေပါင္း ေလးေယာက္ပဲရွိပါတယ္.. ေက်ာင္းက အိမ္ရာစခန္းနဲ႕ တစ္မိုင္သာသာေလာက္ ေ၀းတဲ့ေနရာမွာ ..မနက္ခင္းက သြားရင္ ညေနေက်ာင္းဆင္းမွ အိမ္ကို ျပန္ရပါတယ္..

မနက္ခင္းေက်ာင္းအသြားမွာ အလုပ္ထဲက ကားႀကံဳနဲ႕ ျဖစ္ျဖစ္ ျမင္းလွည္းနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ ေလးေယာက္သားစုသြားၾကလို႕ အဆင္ေျပတယ္.. ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းျပန္ခ်ိန္ဆိုရင္ ဘာနဲ႕ ျပန္ရမလဲဆိုတာ မေသခ်ာလွပါဘူး.. ကားႀကဳံရင္ကားနဲ႕ ..စက္ဘီးနဲ႕ လာႀကိဳရင္ စက္ဘီးနဲ႕ ျပန္ရပါတယ္.. တစ္ခါတေလလည္း ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ ျပန္ရတာမ်ဳိးရွိပါတယ္..

ေက်ာင္းေလးက ကရင္ရြာနားမွာတည္ထားတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းေလးပါ.. ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ အမ်ားစုက ကရင္စစ္စစ္ေတြနဲ႕ ကရင္ဗမာေတြမ်ားပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားဦးေရကေတာ့ သိပ္မရွိဘူး.. ကြၽန္ေတာ္ေနရတဲ့ ဒုတိယတန္းမွာ စုစုေပါင္းေက်ာင္းသားဦးေရ ဆယ္ေယာက္တည္းရွိပါတယ္.. က်န္တဲ့အတန္းေတြလည္း သိပ္မမ်ားပါဘူး.. သူငယ္တန္းကေန တတိယတန္းေလာက္ထိက တစ္တန္းနဲ႕တစ္တန္း အကာအရံမရွိ ဟင္းလင္းျပင္ျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္ေလးမွာ စုၿပီးစာသင္ရတယ္.. ေက်ာင္းကိုေရာက္ခါစကဆို နည္းနည္းစိတ္ညစ္ပါတယ္.. ကိုယ့္ကို သူတို႕က စကားလာေျပာေတာ့ ဗမာလို.. သူတို႕အခ်င္းခ်င္းျပန္ေျပာၾကေတာ့ ကရင္လို .. သူတို႕ခ်င္းဘာေျပာမွန္းမသိတဲ့ကိုယ္က မ်က္လုံးကေလး ကလယ္ကလယ္နဲ႕..

သူငယ္တန္းအတန္းပိုင္ျဖစ္တဲ့ ဆရာမရဲ႕သမီးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္လာပါတယ္.. ကရင္မေလး.. ခပ္စြာစြာေကာင္မေလးေပမယ့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးခ်စ္စရာေလးပါ.. စာလည္းေတာ္တယ္.. ကြၽန္ေတာ္မေရာက္ခင္က သူက အၿမဲပထမရတယ္.. ကြၽန္ေတာ္ေရာက္လာေတာ့ သူနဲ႕ စာၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္လာသလို သူငယ္ခ်င္းလည္း ျဖစ္လာပါတယ္.. စုစုေပါင္းေက်ာင္းသားဆယ္ေယာက္မွာ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္မွ မပါဘူးလို႕ မွတ္မိေနပါတယ္.. ေနာက္ထပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရွိပါေသးတယ္.. ကရင္ဆိုေပမယ့္ ကရင္မအစစ္ဟုတ္ပုံမရတဲ့ အသားခပ္ညိဳညိဳဗမာ႐ုပ္ေပါက္တဲ့ ေကာင္မေလးပါ.. ေယာက်္ားေလးပုံစံေနတတ္တယ္.. ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း ခင္တယ္.. ကြၽန္ေတာ့္ထက္လည္း အသက္နည္းနည္းႀကီးတယ္လို႕ မွတ္မိေနပါတယ္ ..

ညေနဘက္ေက်ာင္းမဆင္းခင္ ပီတီခ်ိန္မွာ အုပ္စုႏွစ္စုခြဲၿပီး အျဖဴအမဲကစားနည္း ကစားၾကရတာ မွတ္မိပါတယ္.. ကစားခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားတိုင္းမျဖစ္မေန ကစားၾကရတာပါ .. ကရင္အမ်ားစုေနတဲ့ရြာေပမယ့္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက ဗမာပါ.. အၿမဲလိုလို ခပ္ၿပံဳးၿပဳံးနဲ႕ေနတတ္ၿပီး ခင္စရာေကာင္းပါတယ္..

အဲဒီေက်ာင္းေလးက ေတာေက်ာင္းဆိုေပမယ့္ ကရင္ေတြေနတဲ့ေက်ာင္းမို႕လားမသိဘူး အဂၤလိပ္စာသင္ ေကာင္းပါတယ္.. အဂၤလိပ္အသံထြက္လည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာ မွတ္မိတယ္ ကဗ်ာသင္ေပးရင္ အဂၤလိပ္ကဗ်ာေလးေတြ သင္ေပးတာမ်ားပါတယ္.. ရြာစပ္နား ေခ်ာင္းနံေဘးမွာရွိတဲ့ေက်ာင္းမို႕လို႕ ေခ်ာင္းက လူစားတတ္တဲ့ပုံျပင္ေတြလည္း အဲဒီမွာ စၿပီး ၾကားဖူးတာပါ..

ေက်ာင္းက ရြာအစပ္နားသခ်ၤ ိဳင္းနဲ႕လည္း နီးေတာ့ မီးသၿဂၤ ိဳဟ္တဲ့အခါ ေညွာ္နံ႕ေတြရပါတယ္.. အဲဒီအခါ သူငယ္ခ်င္းေတြခူးေပးၿပီး ရွဴခိုင္းတာ ယူကလစ္ရြက္ေတြေပါ့.. အနံ႕ခပ္သင္းသင္းနဲ႕ ယူကလစ္ရြက္ဆိုတာလည္း အဲဒီေက်ာင္းမွာ စၿပီး ျမင္ဖူးပါတယ္.. ယူကလစ္ပင္ေတြက ရွည္ရွည္ျမင့္ျမင့္နဲ႕ အရြက္ေတြကိုင္းက်ေနတတ္တာ ေလတိုက္ရင္တရွဲရွဲနဲ႕ ျမည္တတ္တာမွတ္မိပါတယ္.. ေက်ာင္းအိမ္သာနားမွာ ယူကလစ္ပင္ေတြက တန္းစီၿပီးေပါက္ေနတာပါ.. ေက်ာင္းအိမ္သာကလည္း က်င္းအိမ္သာ.. ေတာ္႐ုံတန္႐ုံနဲ႕ေတာ့ ေက်ာင္းအိမ္သာကို သြားတက္ခဲတာလည္း မွတ္မိေနတယ္..

အဲဒီေက်ာင္းနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ေနာက္ထပ္မွတ္မွတ္ရရရွိေနတာတစ္ခု .. ေက်ာင္းကိုေျပာင္းၿပီးလုိ႕ ရက္သိပ္မၾကာခင္မွာေပါ့.. တစ္မနက္ေက်ာင္းလာေတာ့ မိုးခပ္ဖြဲဖြဲမွာ ေက်ာင္းထဲ၀င္လို႕ သိပ္မၾကာခင္ ကြၽန္ေတာ္ ေခ်ာ္လဲပါေရာ.. ေခ်ာ္လဲတာက ႐ုိး႐ုိးမဟုတ္ဘူး.. ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ကသြားတဲ့သူေတြကို ပါးစပ္ကေန ေခ်ာ္လဲမယ္ေနာ္ သတိထားဦးလုိ႕ေျပာရင္းက ေခ်ာ္လဲသြားတာ ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ေနတာ (ဟီး...) ေက်ာင္း၀တ္စုံေတြရႊ႕ံေပသြားလို႕ လိုက္ပို႕ေပးတဲ့ ကားက အက်ၤီသြားျပန္ယူေပးရပါတယ္ .. ေနာက္အမွတ္ရစရာ တစ္ခုက အာစရိယပူေဇာ္ပြဲမွာ အစီအစဥ္မရွိ ၊ ႀကိဳမသိထားပဲ မႈံေရႊရည္သီခ်င္းကို ဆရာတစ္ေယာက္တီးေပးတဲ့ တေယာသံနဲ႕ ကေပးခဲ့ရဖူးတယ္.. တေယာသံကို သေဘာက်သြားတာ အဲဒီကတည္းက ထင္ပါတယ္.. အဲဒီေက်ာင္းမွာ ကိုးလေလာက္ပဲေနခဲ့ရပါတယ္ စာေမးပြဲၿပီးလို႕ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေနာက္ထပ္တစ္ၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းခဲ့ရျပန္ပါတယ္..