ဒီတစ္ပတ္ဖတ္မိတဲ့ထဲက သေဘာက်မိတာေလး မွ်ေ၀တာပါ..
ခင္ေမာင္ညိဳ(ေဘာဂေဗဒ)ေရးတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က စီးပြားေရး..
ဆိုတဲ့စာအုပ္ထဲကပါ..
**********************************************
ေ၀ဖန္သူေတြက အိမ္ေထာင္ေရးေစ်းကြက္ကို
ေဘာဂေဗဒအျမင္ျဖင့္ၾကည့္ရာတြင္ အေရးႀကီးသည့္ အခ်က္ေတြ က်န္ေနသည္ဟု
တြက္ၾကသည္။ ေအာင္ျမင္ေသာ မိသားစုမ်ားတြင္ အေရးပါသည့္ တာ၀န္ယူမႈက်န္ေနၿပီး
ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာစဥ္းစားမႈမ်ားႏွင့္ မသက္ဆိုင္ဟု ဆိုၾကသည္။
တာ၀န္ယူမႈ၏ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ဆက္ဆံေရးတြင္ အေရးႀကီးျခင္းသည္
အိမ္ပိုင္ရွင္ႏွင့္ ဆက္ဆံရပုံမ်ဳိး ျဖစ္သည္။
ၿမိဳ႕အသစ္တစ္ၿမိဳ႕သို႕ေျပာင္းရၿပီး အိမ္ခန္းတစ္ခန္းလိုအပ္သည္ ဆိုပါစို႕။
မန္ခ်က္စတာလိုၿမိဳ႕ႀကီးေတြေရာက္ေနလွ်င္ ေထာင္ခ်ီၿပီးရွိေနေသာ
အိမ္ခန္းေတြကို လိုက္မၾကည့္ႏိုင္။ စာရင္းကိုၾကည့္ၿပီး အခ်ဳိ႕ကိုသာ
သြားၾကည့္သည္။ ေစ်းႏႈန္း၊ အသုံးအေဆာင္၊ ေနရာႏွင့္ အျခားမိမိ
စိတ္၀င္စားသည့္ ကိစၥေတြ လိုက္ၾကည့္မည္။ ရွာရင္းရွာရင္း အလြန္သေဘာက်သည့္
အခန္းတစ္ခန္း ကို ေတြ႕မည္။ တစ္ေနရာရာတြင္ ထိုတိုက္ခန္းထက္ပိုေကာင္းမည့္
တိုက္ခန္းတစ္ခန္းရွိေနသည္ကို သိေသာ္လည္း ရွာေဖြရန္အခ်ိန္မရ။
လက္ရွိတိုက္ခန္းကို ေရြးလိုက္မည္။
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးလွ်င္ တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္ႏွင့္ သေဘာတူညီခ်က္တစ္ခု
ျပဳလုပ္ရမည္။ တစ္လေလာက္လာေနၿပီး ေနာက္တစ္လတြင္ ေရႊ႕ရမည့္အျဖစ္မ်ဳိး
မျဖစ္လို။ ခန္းဆီးေတြ၀ယ္ရမည္။ ပန္းခ်ီကားေတြခ်ိတ္ရမည္။
တယ္လီဖုန္းတပ္ရမည္။ ေစာေစာစီးစီးအိမ္ေျပာင္းခိုင္းလွ်င္
ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံ ထားသမွ် အလဟႆျဖစ္မည္။ ေနရာအသစ္တစ္ခုကိုလည္း
ျပန္ရွာရဦးမည္။
အိမ္ပိုင္ရွင္ကလည္း အခုငွါး၊ အခုျပန္ထြက္သြားကာ
ေနာက္ထပ္အိမ္ငွါးတစ္ေယာက္ ထပ္ရွာရသည့္ ဒုကၡကိုမခံလို။ ေၾကာ္ျငာထည့္ရ၊
အိမ္လာၾကည့္သူေတြကို လိုက္ျပရ၊ ယခုအိမ္ငွါး ေလာက္ပင္ တည္ၿငိမ္မႈရွိပုံမရ။
ယုံၾကည္စရာမေကာင္းသည့္သူေတြကို ဆက္ဆံရဦးမည္။
ကိုယ္က ပိုေကာင္းသည့္အိမ္ေတြရွိေနေၾကာင္းသိသလို အိမ္ရွင္ကလည္း
ပိုေကာင္းသည့္ အိမ္ငွားေတြရွိေၾကာင္းသိေသာ္လည္း ထိုအခြင့္အလမ္းေတြကို
ႏွစ္ဘက္စလုံးက စြန္႕လႊတ္ကာ သေဘာတူညီမႈ တာ၀န္ယူမႈတစ္ခုျပဳလုပ္ရန္
စိတ္ပါ၀င္စားေနၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အျခားပို၍ ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ
နည္းလမ္းေတြေနာက္ မလိုက္ပါေစႏိုင္သည့္ အငွားစာခ်ဳပ္တစ္ခု လက္မွတ္ေရး
ထိုးၾကမည္။ စာခ်ဳပ္သက္တမ္းမေစ့မီ ထြက္သြားလွ်င္ က်န္လေတြအတြက္ပါ ေပးရမည္။
အိမ္ရွင္ကလည္း ကိုယ့္ကို ႏွင္ခ်၍မရ။
အငွားစာခ်ဳပ္ကို တာ၀န္ယူကတိျပဳ လက္မွတ္ေရးထိုးျခင္းသည္
အိမ္ခန္းတစ္ခန္းအတြက္ အိမ္ငွားက ေပးလိုသည့္ႏႈန္းကို ျမင့္ေစၿပီး
အိမ္ရွင္လိုခ်င္သည့္ႏႈန္းကို ေလ်ာ့ေစသည္။ စာခ်ဳပ္ျဖင့္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္
ကတိျပဳမထားပါက တန္ဖိုးရွိေသာ ဖလွယ္မႈ၊ေရာင္း၀ယ္မႈေတြ ျဖစ္ထြန္းေတာ့မည္
မဟုတ္။ အငွားစာခ်ဳပ္သည္ အျခားတန္ဖိုးရွိသည့္ ေရြးခ်ယ္စရာေတြကို
တားဆီးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႕တားဆီးရန္လည္း
လက္မွတ္ထိုးသူႏွစ္ဦးစလုံးက လိုလားၾကသည္။
အိမ္ေထာင္ဖက္ရွာေဖြရာတြင္လည္း အလားတူ တာ၀န္ယူမႈ၊ ကတိျပဳမႈေတြႏွင့္
ႀကံဳရသည္။ အိမ္ေထာင္ဖက္တစ္ေယာက္လိုခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ မည္သူႏွင့္
အိမ္ေထာင္ျပဳရျပဳရ ဆိုေသာ သေဘာေတာ့မဟုတ္။ ခ်ိန္းဆိုကာ
တြဲသြားတြဲလာလုပ္ၿပီးေနာက္ သူ႕အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္း အေတာ္အတန္သိသည္။
သူ႕အေနအထား၊ သူ႕ကိုယ္က်င့္၊ သူ႕ဓေလ့၊ သူ႕၀ါသနာ၊ လုပ္ငန္းႏွင့္
လူမႈေရးကၽြမ္းက်င္မႈ စသည္တို႕ကို သိရသည္။ ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳရသည့္သူေတြ
အမ်ားအျပားထဲက တစ္ေယာက္ကို အေလးပိုသည္။ တစ္ဖက္ကလည္း ကိုယ္လိုခံစားမိသည္။
ကံလည္းႀကံဳသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေရွ႕တစ္လွမ္းတက္လိုသည္။
ဆက္ဆံေရးတစ္ခုအတြက္ စတင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံလိုၾကသည္။ လက္ထပ္လို၊
အိမ္၀ယ္လို၊ ကေလးရလိုသည္။ ေရရွည္ဆက္ဆံေရးမ်ဳိးကို မလိုလားလွ်င္
ထိုအဆင့္ေတြသည္ အဓိပၸာယ္မရွိ။
တစ္စုံတစ္ရာမွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္သြားခဲ့လွ်င္ ဘာျဖစ္မည္နည္း။
မိမိအိမ္ေထာင္ဖက္သည္ မည္သို႕ျဖစ္ရမည္ဟု တစ္ဖက္သား၏စိတ္ထဲတြင္
ျမင္ထားေသာ္လည္း ကိုယ့္ထက္ ထိုစံခ်ိန္စံညႊန္းႏွင့္ နီးစပ္သူတစ္ေယာက္ေယာက္
ရွိႏိုင္သည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္ ႐ုတ္တရက္ေပၚလာလိုက္လွ်င္ သို႕မဟုတ္
တစ္ေယာက္ေယာက္ မက်န္းမမာျဖစ္လွ်င္ ဘာလုပ္ၾကမည္နည္း။ အိမ္ရွင္ႏွင့္
အိမ္ငွားကဲ့သို႕ပင္ အနာဂတ္ေရြးခ်ယ္စရာေတြကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္စလုံးက
ပိတ္ဆို႕ကာဆီးကာ လက္ရွိအေျခအေနကို တာ၀န္ယူၾက ကတိျပဳၾကရန္
စိတ္၀င္စားၾကသည္။
လက္ထပ္စာခ်ဳပ္သည္ လိုအပ္သည့္တာ၀န္ယူမႈကို ရရွိရန္ႀကိဳးစားသည့္
နည္းတစ္နည္း ျဖစ္သည္။ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ဥပေဒအရခ်ဳပ္ဆိုေသာ
စာခ်ဳပ္တစ္ခုသည္ ႏွစ္ဘက္စလုံးက လိုခ်င္သည့့္ တာ၀န္ယူမႈ၊ ကတိျပဳမႈမ်ဳိးကို
ဖန္တီးေရးအတြက္ သင့္ေလ်ာ္ျခင္းမရွိ။ အလြန္တင္းက်ပ္ေသာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားသည္
ကိုယ္ႏွင့္မေပါင္းလိုေတာ့ေသာသူကို ဇြတ္ထိန္းထား ႏိုင္႐ုံမွ်သာ
တတ္ႏိုင္သည္။ ႏွစ္ဘက္စလုံး မူလကေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာ
ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ေတြကို မရႏိုင္။
ဥပေဒေၾကာင္းအရ ခ်ဳပ္ဆိုေသာ စာခ်ဳပ္ကို ျမတ္ႏိုးမႈျဖင့္ အားျဖည့္မွသာ
ပိုမိုပီျပင္ေသာ တာ၀န္ယူမႈကို ျဖစ္ေစႏိုင္သည္။ ပို၍ၾကင္နာတတ္၊ ၾကြယ္၀၊
ခ်စ္စရာေကာင္း၊ ႐ုပ္ေခ်ာေသာသူ ေတြ႕ရ၍လည္း စိတ္ေျပာင္းစရာမရွိ။
ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ကို တြယ္တာသူတစ္ေယာက္သည္ အသစ္ေတြမရွာလိုေတာ့။
ဘယ္ေလာက္အေျခအေနေကာင္းေကာင္း အခြင့္အလမ္းသစ္ေတြ မမက္ေတာ့။
အခ်စ္သည္စိတ္ခ်ရသည္ဟု မဆိုလိုပါ။
နာမည္ေက်ာ္မင္းသားမင္းသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ မိမိ၏အိမ္ေထာင္ဖက္
ညစာထြက္စားလွ်င္ နည္းနည္းမွစိတ္မပူသည့္သူ ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ သို႕ေသာ္
စင္းလုံးေခ်ာမျဖစ္သည့္တိုင္ အမ်ားအားျဖင့္ သူတစ္ပါးႏွင့္ဆက္ဆံရာ၌
သ၀န္တိုစရာ၊ စိတ္မခ်စရာ မရွိတတ္။
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာခံစားတာ၀န္ယူမႈသည္ အျခားပိုေကာင္းေသာ
အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ပိတ္ပစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အက်ဳိးေက်းဇူးေတြရွိေနသည္။
စရိတ္အက်ဳိးေက်းဇူး႐ႈေထာင့္မွ အခ်စ္ကို တြက္ၾကည့္လွ်င္လည္း
တန္ဖိုးရွိသည္။ ပို၍ သင့္ေတာ္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္
ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ေနရာတကာ စရိတ္ေတြ၊ အက်ဳိးေက်းဇူးေတြခ်ည္း
လိုက္တြက္မေနလွ်င္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္။
ေနရာတကာေစ်းတြက္လိုက္တြက္ေနလွ်င္ မိမိ၏အိမ္ေထာင္ေရးကို အျခားသူေတြေလာက္
စိတ္ေက်နပ္မႈ ရမည္မဟုတ္ေပ။ စိတ္ပညာရွင္ေတြက အိမ္ေထာင္ေရး၏
အေကာင္းအဆုိးကို စဥ္းစားခိုင္းလွ်င္ အက်ဳိးထက္ အျပစ္ျဖစ္ရန္က
အလားအလာပိုမ်ားသည္။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ဆက္ဆံမႈကိစၥမ်ဳိးကို ဤကဲ့သို႕
အၿမဲေတြး၍မျဖစ္။
ခင္ေမာင္ညိဳ (ေဘာဂေဗဒ)
ပတ္၀န္းက်င္ကစီးပြားေရး.. စာအုပ္မွ (ႏွာ - ၂၃၄)

0 Comments:

Post a Comment




 

Blog Template by Adam Every. Sponsored by Business Web Hosting Reviews