မဂၤလာေဆာင္က်င္းပပုံ
အင္းေလး၏ ေရွးထုံးတမ္းအရလက္ထပ္ပုံမွာ ေရွ႕ခုနစ္အိမ္ ေနာက္ခုနစ္အိမ္ လက္ဖက္တစ္႐ုိးစားကာ အသိအမွတ္ျပဳလက္ထပ္ၾကသည္။ ကြာရွင္းမည္ဆိုကလည္း လက္ဖက္တစ္႐ုိးစားကာ ကြာရွင္းၾကသည္။(အခုေခတ္ေတာ့ မသိဘူးေနာ)
အင္းေလးတြင္ မဂၤလာပြဲမ်ားသည္ သီတင္းကြၽတ္လဆုတ္ ၈ ရက္ ေနာက္ပိုင္းႏွင့္ တန္ေဆာင္မုန္း လကြယ္ထိသာ ေဆာင္ၾကၿပီး တပို႕တြဲလႏွင့္ တန္ခူး ၊ ကဆုန္ ၊နယုန္(အဂၤလိပ္လအနီးစပ္ဆုံး -ေအာက္တိုဘာလလယ္မွ ၊ ႏို၀င္ဘာ ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၊ ဧၿပီ၊ေမ၊ဇြန္) လတို႕တြင္သာ ရွိၾကပါသည္။၀ါဆိုလျပည့္မတိုင္မီ ၀ါဆိုလမဂၤလာေဆာင္မ်ား (မရွိသေလာက္)ရွားပါသည္။
မဂၤလာေဆာင္ကိုလည္း သတို႕သားအိမ္ ၊ သတို႕သမီးအိမ္မခြဲျခားဘဲ အဆင္ေျပရာ ေနရာအက်ယ္အ၀န္းေပၚတြင္ မူတည္၍ မဂၤလာပြဲက်င္းပတတ္ၾကသည္။ တတ္ႏိုင္သလို ေကြၽးၾကသည္။ ရြာဓေလ့ထုံးစံအတိုင္း ကိုယ့္ရြာအခ်င္းခ်င္း (သို႕) တျခားရြာမွ လူႀကီးစုံရာႏွင့္ သတို႕သမီးကို ေတာင္းရမ္းၾကရသည္။ တတ္ႏိုင္လွ်င္ တတ္ႏိုင္သလို ေရႊ၊ ေငြ၊လယ္ယာ၊ ၿခံေျမ၊ ႏြား စသည္တင္ေတာင္းၾကရသည္။ တင္ေတာင္းသည့္ပစၥည္းကို သတို႕သမီးက အပိုင္ရသည္။
ထိုပစၥည္းမ်ားျဖင့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ လုပ္ကိုင္စားႏိုင္ေသာ္လည္း လင္မယားကြဲလွ်င္ မယားက အပိုင္ရသည္။ မဂၤလာေဆာင္စရိတ္ကိုလည္း သတို႕သားက စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွိပါက ကိုယ့္စရိတ္ကိုယ္ခံၾကရသည္။ မိဘကတတ္ႏိုင္၍ ေဆာင္ေပးလွ်င္လည္း ကုန္က်စရိတ္ကို မိဘမ်ားကသာ အကုန္အက်ခံေလ့ရွိသည္။ သတို႕သားဘက္မွ အကုန္အက်မခံႏိုင္လွ်င္ သတို႕သမီးဘက္မွ မဂၤလာစရိတ္ကို ညီတူညီမွ် အကုန္အက်ခံတတ္ၾကပါသည္။ သို႕ေသာ္ သတို႕သားဘက္မွသာ အကုန္အက်ခံေလ့ရွိသည္။ လက္ဖြဲ႕ပစၥည္းအားလုံးကိုလည္း သတို႕သား-သတို႕သမီးသာပိုင္သည္။ (အခ်ဳိ႕ေဒသမ်ားတြင္ လက္ဖြဲ႕ေငြကို မဂၤလာစရိတ္ထုတ္ေပးေသာ မိဘဘက္ကသိမ္း ၊ သတို႕သား သတို႕သမီးက လက္ဖြဲ႕ပစၥည္းကိုသာယူရေသာအေလ့ရွိ၍ ဒီအေၾကာင္းကို ထည့္ေရးရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စကားခ်ပ္) လင္မယားမသင့္ျမတ္၍ ကြဲကြာခဲ့ေသာ္ တစ္ေယာက္တစ္၀က္စီ ခြဲယူၾကရသည္။( သတို႕သမီးကို တင္ေတာင္းသည့္ပစၥည္းမပါ။)
ကန္ေတာ့ပြဲကိုလည္း သတို႕သားဘက္မွ ႏွစ္ပြဲျပင္ရသည္။ မဂၤလာေဆာင္မည့္မနက္ သတို႕သမီးေခၚရမည့္ မဂၤလာအခ်ိန္တြင္ ကန္ေတာ့ပြဲဲကိုလည္း သတို႕သားဘက္မွ ႏွစ္ပြဲျပင္ရသည္။ မဂၤလာေဆာင္မည့္မနက္ သတို႕သမီးေခၚရမည့္ မဂၤလာအခ်ိန္တြင္ ကန္ေတာ့ပြဲတစ္ပြဲယူ၍ သတို႕သမီးမိဘမ်ားကို ကန္ေတာ့ပြဲျဖင့္ကန္ေတာ့၍ သတို႕သမီးကို ေခၚေဆာင္ရပါသည္။ သတို႕သမီးအိမ္မွ အထြက္တြင္ ရြာဓေလ့ထုံးစံအရ ငယ္လင္ငယ္မယား စုံတြဲက ေရႊႀကိဳးတား၍ ခဲဖုိးေတာင္းရသည္။ က်န္သည့္ အေပါင္းအသင္းမ်ားလည္း ေရႊႀကိဳးတား၍ရသည္။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသည့္ သတို႕သား သတို႕သမီးျဖစ္ပါက ေရႊႀကိဳးကို ၄ ၊၅ထပ္တား၍ ခဲဖိုးေတာင္းသည့္ ဓေလ့ရွိပါသည္။
သတို႕သမီးကို သတို႕သားအိမ္သို႕ေခၚလာၿပီးလွ်င္ သတို႕သားမိဘမ်ားကို ကန္ေတာ့ၾက ရသည္ ။ ၿပီးလွ်င္ အဘိုး၊အဘြား ၊ ဦးႀကီး ၊ ေဒၚႀကီး ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာမ်ားကို ကန္ေတာ့ၿပီးမွ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲ က်င္းပၾကသည္။ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲကို သတို႕သားသတို႕သမီးထိုင္ရန္ ခင္းက်င္းထားၿပီး ကန္ေတာ့ပြဲႏွစ္ပြဲေရွ႕ခ်ကာ အလယ္တြင္ လက္ဖြဲ႕ခံဖလား ထားရွိသည္။ လက္ဖြဲ႕ကို ပစၥည္းလက္ဖြဲ႕သည္က ရွားသည္။ မိဘေဆြမ်ဳိးမ်ားက လက္၀တ္ရတနာမ်ား လက္ဖြဲ႕တတ္သည္။ ၿခံေျမမ်ားလက္ဖြဲ႕တတ္သည္မွလြဲ၍ က်န္လူမ်ားက ပုိက္ဆံလက္ဖြဲ႕ၾကသည္။ လက္ဖြဲ႕ေငြမ်ားသည္ သတို႕သားသတို႕သမီး ရင္းႏွီးလုပ္ကိုင္ စားေသာက္ရန္ အရံသင့္ျဖစ္သြားၾကသည္။
မဂၤလာဧည့္ခံပြဲကို ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္ၾကသူမ်ားသည္ ဘိသိက္သြန္း၍ လက္ထပ္မဂၤလာျပဳၾကသည္။ အစဥ္အလာအတိုင္း ငယ္လင္ငယ္မယားစုံတြဲကို ေဒါင္းလန္းႏွင့္ ထမင္းပြဲျပင္ေစ၍ ႐ုိးရာထမင္းဟင္းမ်ားျဖစ္ေသာ ပဲလြန္းေဆးခါး ၊ ဂ်ဴးသုပ္ ၊ ငါးခ်ဥ္သုပ္ ၊ င႐ုတ္သီးေတာင့္ေၾကာ္ ၊ ဆတ္သားႏွပ္ ၊ ငါးရံ႕ေျခာက္ႏွပ္စသည့္ ဟင္းမ်ားျဖင့္ မဂၤလာေမာင္ႏွံကို လက္ဆုံစားေစကာ အခ်င္းခ်င္းလည္း ခြံ႕ေကြၽးၾကရသည္။ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲၿပီးပါက မဂၤလာအိပ္ခန္းကို ထိုငယ္လင္ငယ္မယားစုံတြဲမ်ားက မဂၤလာအိပ္ရာ ျပင္ေပးကာ သတို႕သားသတို႕သမီးအား အိုေအာင္မင္းေအာင္ေပါင္းႏိုင္ၾကပါေစဟု ဆုေပးၿပီး အိပ္ခန္းအပ္ႏွင္းေပးၾကသည္။
မဂၤလာေဆာင္သည့္ ညဦးပိုင္းေရာက္ေသာအခါ ရြာရွိလူပ်ဳိေခါင္း(ကာလသားေခါင္း) အပ်ဳိေခါင္းမ်ားဦးေဆာင္ေသာ အပ်ဳိလူပ်ဳိမ်ားသည္ ရွမ္းအိုးစည္တီးကာ တေပ်ာ္တပါးကခုန္ေရာက္လာၾကၿပီး မဂၤလာစုံတြဲထံမွ ခဲဖိုးေတာင္းၾကသည္။ ခဲဖိုးလာေတာင္းသူမ်ားကို မဂၤလာေမာင္ႏွံမွ ေကြၽးေမြးဧည့္ခံၾကရသည္။ ခဲဖိုးဆိုသည့္အတိုင္း ေက်ာက္ခဲကိုလက္ကိုင္ပု၀ါျဖင့္ထုပ္၍ ယြန္းအုပ္အတြင္းထည့္ယူလာၿပီး မဂၤလာေမာင္ႏွံေရွ႕ ခ်ထားကာ ခဲဖိုးေတာင္းရသည္။ မဂၤလာေမာင္ႏွံမွ ခဲဖိုးေငြကို ေစတနာရွိသေလာက္ ယြန္းအုပ္ထဲထည့္၍ ေပးလိုက္ရသည္။ ခဲဖိုးရလွ်င္ ဆုေတာင္းေပးကာ ခဲဖိုးေတာင္းရန္ အလာတုန္းကကဲ့သို႕ပင္ ရွမ္းအိုးစည္တီးကခုန္ၿပီး ျပန္ၾကေလသည္။ အင္းသားအမ်ားစုသည္ အိမ္ေထာင္သက္ ၂ ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ေလာက္တြင္ ကိုယ့္အိုး ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ့္စီးပြါးေရးႏွင့္ ေနႏိုင္ၾကသူမ်ားပါသည္။ ယခုေခတ္တြင္ ခရမ္းခ်ဥ္ၿခံလုပ္သူမ်ားျပားလာ၍ လက္ဖြဲ႕လွ်င္ မိဘမ်ားက ကြၽန္းေမ်ာ အလံတစ္ရာ ၊ ႏွစ္ရာ စသည္ လက္ဖြဲ႕တတ္ၾကသျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်လွ်င္ လုပ္ကိုင္စားစရာ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါသည္။
Labels: Knowledge
Posts
