Events , Thoughts And Memories In My Life

ခုတေလာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္သတိထားမိတဲ့အခ်က္ေတြ ရွိလာတယ္.. ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ပညာရပ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္တကယ္၀ါသနာမပါဘူး ဆိုတာပါပဲ.. ဒါေပမယ့္ သင္ရင္တတ္လြယ္.. ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ စိတ္၀င္စားတတ္တဲ့ ဥာဥ္ကေလးေၾကာင့္သာ အနည္းအက်ဥ္း သိေနတာပါ.. တကယ္၀ါသနာပါတာက စာဖတ္တာနဲ႕ စာေရးတာပဲ.. အဲဒါကို ဖိုရမ္ေတြ ေရးျဖစ္လာမွ သတိထားမိလာတယ္.. တစ္ရက္မွာ ကိုယ္ေလ့လာရမယ့္ ပညာရပ္နဲ႕ မဆိုင္တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္မွ ေကာက္မဖတ္မိရင္ တစ္ခုခု လိုေနသလို ခံစားရတယ္.. ဖိုရမ္မွာတစ္ရက္၀င္မေရးျဖစ္ရင္ မေနႏိုင္တဲ့ကိုယ့္ကိုယ္တြင္းက တကယ့္၀ါသနာကို မေန႕တစ္ေန႕ကမွ ေသခ်ာရိပ္မိလိုက္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာလိုင္းကို ေရြးလိုက္မိတာ နည္းနည္းေနာင္တရခ်င္သြားတယ္... ငါ ျမန္မာစာေမဂ်ာယူခဲ့ရ အေကာင္းသားလို႕ ေတြးမိပါရဲ႕..

ဒါေပမယ့္ ဆက္ေတြးမိလို္က္တာရွိေသးတယ္.. ကြန္ပ်ဴတာေက်ာင္းကို တက္ခဲ့မိလို႕သာ ဒီလို အင္တာနက္နဲ႕ ရင္းႏွီးရ ၊ ဖိုရမ္နဲ႕ ရင္းႏွီးရ ၊ စာေတြေရးျဖစ္ရတာလို႕ ေတြးလိုက္ျပန္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာလိုင္းကို ေရြးမိတာလည္း မမွားပါဘူးလို႕ ထင္မိျပန္ေရာ.. ၿပီးေတာ့ တကယ္သာ ျမန္မာစာေမဂ်ာကို ေရြးခဲ့မိရင္လည္း စာေရးစာဖတ္အလုပ္ကိုမ်ား မုန္းသြားၿပီး တျခားဘယ္လိုင္းကို ေရြးခဲ့မိရင္ မီခဲ့ရင္ေကာင္းမွာပဲလို႕ ေတြးမိမလားပဲ..

လူဆိုတာ ကိုယ္ေရာက္ေန ရေနတဲ့အေနအထားကို ဘယ္ေတာ့မွ ေက်နပ္ႏိုင္တဲ့သူေတြ မဟုတ္ဘူးေလ..

ေလာကႀကီးပဲမွားေနသလား..ကြၽန္ေတာ္တို႕ကပဲ မွားေနသလား.. ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြကပဲ မွားခဲ့သလား မေျပာတတ္ဘူး... တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ေရြးခ်ယ္စရာနည္းတဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာ လူျဖစ္ခဲ့တာက အမွားနဲ႕တူပါရဲ႕.. ၿပီးေတာ့ အဲဒီပတ္၀န္းက်င္ကေန ရုန္းထြက္ႏိုင္တဲ့အင္အားမရွိတာ မတတ္ႏိုင္တာက ဒုတိယအမွားနဲ႕တူပါရဲ႕....ေတာင္စဥ္ေရမရအေတြးေတြပါ.. ေတာင္စဥ္ေတာင္တန္းပါဆိုမွ ဘယ္ေရလို႕ရမလဲေနာ္..ေရရင္းနဲ႕ မ်က္စိလည္တာ အဖတ္တင္တာပါပဲ...