မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႕ ေျပာျဖစ္တာေလး ေရးျပခ်င္ပါတယ္.. လူေတြနဲ႕ ဆက္ဆံတဲ့အခါ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ေ၀ေ၀ဆာဆာ အေျပာေလးေတြကိုသာ သေဘာက်တတ္ၿပီး စိတ္ရင္းအတိုင္း ခင္မင္ဆက္ဆံတဲ့ (ကိုယ္မွားေနတဲ့အခါ ကိုယ့္သေဘာကို ဆန္႕က်င္ၿပီး ေျပာဆိုျပတတ္တဲ့ ) ကိုယ့္ကို အစစ္ေတြခ်ည္းသာ ေပးတတ္တဲ့သူမ်ဳိးကို မႀကိဳက္တဲ့သူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အစစ္မရပါဘူး.. သူတို႕ေတြဟာ အတုနဲ႕သာ ထိုက္တန္တဲ့သူေတြပါလို႕ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြက ေျပာပါတယ္..
ဘ၀စာအုပ္ႀကီးထဲက ကြၽန္ေတာ္ဖတ္လိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုေပါ့.. အဲဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ဆက္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္.. ကြၽန္ေတာ္အပါအ၀င္ လူအမ်ားစုက ခ်ဳိခ်ဳိသာသာေျပာတာကို သေဘာက်ၾကတယ္.. စိတ္ထဲကပါပါ မပါပါေျပာတတ္တဲ့ အေျပာခ်ဳိခ်ဳိေလးကိုပဲ ၾကားခ်င္ၾကတယ္.. အဲဒီအခါ ဘာဆက္ျဖစ္သလဲဆို ကိုယ့္ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း ကိုယ့္သေဘာကို ဆန္႕က်င္ေျပာတတ္တဲ့သူကို အနည္းနဲ႕အမ်ား ေရွာင္ခ်င္လာၿပီး ကိုယ့္အႀကိဳက္လိုက္ေျပာတတ္သူကိုသာ သေဘာက်ခ်င္တယ္... သိသိသာသာႀကီး ေျမွာက္ေျပာတတ္တဲ့သူကိုသာ သေဘာမက်ခ်င္ေနမယ္..မသိမသာနဲ႕ အမွန္တစ္၀က္ အမွားတစ္၀က္ ေျမွာက္ပင့္ေျပာတတ္သူေတြကိုေတာ့ အနည္းနဲ႕အမ်ား သေဘာက်တတ္တယ္ဆိုပါေတာ့... အဲဒီအခါ ကိုယ့္ကို စိတ္ရင္းအမွန္နဲ႕ ေျပာေပမယ့္ မခ်ဳိသာတဲ့စကားေတြကို နားထဲမ၀င္ခ်င္ေတာ့ဘူး.. ခ်ဳိသာေ၀ဆာတာကိုပဲ လိုလားတဲ့အခါ အဲဒီသူဟာ အမွန္အကန္စကားေတြၾကားဖို႕ နည္းနည္း အလွမ္းေ၀းသြားပါေရာ.. တစ္ခါတစ္ေလ အမွန္ကို ေထာက္ျပေျပာဆိုခံရေပမယ့္ နား၀င္မခ်ဳိေလေတာ့ အမွန္ကို ေျပာျပတယ္မထင္.. ကိုယ့္ကို ကန္႕လန္႕တိုက္ ေျပာတယ္လို႕သာ ထင္ၿပီး နား၀င္ေအာင္ေျပာတတ္သူရဲ႕ စကားသာ နားေထာင္မိေတာ့တယ္..
ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာ စကားခ်ဳိခ်ဳိေျပာတတ္သူေတြကို အျပစ္တင္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး.. ခ်ဳိခ်ဳိသာသာ ေျပာတတ္ဆိုတတ္တာကို ကဲ့ရဲ႕ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး... စိတ္ရင္းအမွန္(ေကာင္းလည္းေကာင္း မွန္လည္းမွန္တဲ့စိတ္ဓါတ္န႕ဲ ) ေျပာဆိုတဲ့အခါ ခ်ဳိခ်ဳိသာသာ ေျပာဆိုႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အေကာင္းဆုံးေပါ့ေလ.. ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကအဲလိုျဖစ္ေအာင္ ေနသင့္တာျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ကို စိတ္ရင္းအမွန္နဲ႕ ေျပာဆိုလာတဲ့သူေတြရဲ႕စကားကို မခ်ဳိသာလို႕ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႕ ပစ္ပယ္ထားတာမ်ဳိး အဲဒီလူကို အျပစ္တင္မိတာမ်ဳိး မလုပ္မိေအာင္ ကိုယ့္ဘက္ကႀကိဳးစားရမယ္လို႕ ေတြးမိပါရဲ႕..
Labels: Thoughts
Posts
